Οι πολιτικοί «κλόουν» φέρνουν το «τσίρκο»

Όποιος συντηρεί πολιτικούς «κλόουν» να είναι έτοιμος να ζήσει και το «τσίρκο» τους. Δεν έπρεπε λοιπόν να μας προκαλούν τεράστια έκπληξη τα γεγονότα που συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες στις Η.Π.Α., αλλά και όλοι οι «αστείοι» που διαχειρίζονται τις τύχες του κοινωνικού συνόλου (από την κεντρική εξουσία έως την προεδρεία του μικρότερου Κοινοτικού Συλλόγου) διαχρονικά, διαμέσου της μοναρχικής δημοκρατίας.

Εκείνο που όμως πρέπει έντονα να μας προβληματίσει είναι τα σχεδόν 75 εκατομμύρια Αμερικανών που μετά από μια τετραετία συγκεκριμένης διακυβέρνησης, έδωσαν το 47%!!! στον απερχόμενο Πρόεδρο. Όπως επίσης το ποσοστό που επανεκλέγει συνεχώς τον σουλτάνο γείτονά μας, την ρωσική πολιτική «αρκούδα», αλλά και όλους αυτούς που και στον δικό μας μικρόκοσμο ορίζουν τις τύχες μας, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Φυσικά και υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία κυμαίνεται σε επίπεδα απίστευτης πολιτικής μετριότητας. Διότι η εκπροσώπηση της εξουσίας γίνεται κατά κύριο λόγο, αφενός από όργανα απονευρωμένης πολιτικής αντίστασης ή μηδενικής κομματικής διαφοροποίησης. Αφετέρου όσοι συνδέονται με αυτό τον  τρόπο με την εξουσία δεν εκπροσωπούν τον πληθυσμό, αλλά την κατάσταση ή την ικανότητα (τόπο γέννησης, πλούτο, κουμπαριές, καφενειακή κοινωνικότητα κ.λπ.) που στηρίζουν την εξουσία τους πάνω σε αυτόν τον πληθυσμό.

Η πολιτική είναι συναρπαστική επειδή οι άνθρωποι μπορούν να διαφωνούν, ώστε το παραγόμενο αποτέλεσμα να οδηγεί πρωτίστως στην ευημερία της Κοινωνίας. Έτσι η πολιτική είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με τα φαινόμενα της σύγκρουσης αλλά και της συνεργασίας.

Η πολιτική γεννιέται μέσα από την κοινωνικότητα που δημιουργείται από την οικογένεια, την γειτονιά, το σχολείο, την κοινότητα, τον Δήμο και καταλήγει στην ανώτερη μορφή της στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Είναι πάρα πολύ σημαντικό, για παράδειγμα οι δημοτικοί σύμβουλοι ή οι βουλευτές οι οποίοι εκπροσωπούν έναν κόσμο, να μπορούν να ξεχωρίσουν τον ορισμό από το νόημα της πολιτικής, χωρίς να λένε συνεχώς «ναι σε όλα» με σκυμμένο το κεφάλι και χωρίς να έχουν καταλάβει ποτέ στην ζωή τους ποιο είναι το νόημα της πολιτικής. Το ίδιο φαινόμενο βλέπουμε και σε  Δημοτικά Συμβούλια, όταν όλοι μαζί μένουν κοντά στην Δημοτική Κομματική «στάνη» του Δημάρχου ή της αντιπολίτευσης, χωρίς ποτέ να έχουν αντίλογο. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουν γνώση όχι του πολιτικού ορισμού, αλλά του πολιτικού νοήματος.

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ αυτή η πληθώρα πολιτικών και τοπικών αρχόντων τι άφησαν πίσω τους; Γιατί συνεχίζει να έχει αυτή την εικόνα η χώρα μας και οι τοπικές κοινωνίες μας;

Προφανώς και η ιστορία ενός ηγέτη δεν γράφεται μέσα από μια σκληρή και απολύτως ελέγξιμη πολιτική πειθαρχία ολοκληρωτικής εξουσίας. Δομείται μέσα από μια συνθετική πολιτική μίξη απόψεων (ακόμα και διαφορετικών!! δεν είναι ούτε ντροπή ούτε ήττα) οι οποίες έχουν έναν και μόνο κοινό γνώμονα: την καλλιέργεια της έκφρασης και της γνώμης του κόσμου και την ποιότητα ζωής του συνόλου. Διότι να ανέρχεσαι στο ανώτατο αξίωμα της πολιτικής σκηνής (κεντρικά ή τοπικά) και να καταφέρνεις να μένεις ανύπαρκτος στις συνειδήσεις του κόσμου είναι ότι χειρότερο για τον φέρελπι πολιτικό. Πόσοι είναι οι διαχειριστές του δημόσιου Βίου μας, με χρόνια θητείας στην πλάτη τους, που αν αναρωτηθείς ποιο είναι το έργο που άφησαν πίσω τους, μένεις με το στόμα ανοιχτό από την παντελή έλλειψη σοβαρής και ουσιαστικής παρέμβασης στο κοινωνικό σύνολο, περά από τα μικρά κι εφήμερα τα οποία παρουσιάζουν βαρύγδουπα ως «Έργο επί των ημερών τους»!!

Δυστυχώς ο «τραμπισμός» καλλιεργήθηκε εδώ και χρόνια πριν έρθει στο προσκήνιο. Οι ολοκληρωτικές πολιτικές διαμόρφωσαν κοινωνικούς χαρακτήρες επίδοξων και νεοφυών πολιτικών μέσα από το πρίσμα της πολιτικής μετριότητας και του βολεμένου κομματικού άτολμου «ιπποκόμου», με την φιλοδοξία της ανέλιξης στην κομματική πυραμίδα, βήμα βήμα, υπομονετικά. Η παγκόσμια αυτή αλλαγή οδήγησε και στα φαινόμενα τοπικών κοινωνιών δομημένων πάνω σε αυτό το επιτυχημένο μοντέλο. Του απόλυτου Δημοκρατικού Μονάρχη.

Αν η Κοινωνία δεν αλλάξει αυτήν την διαμορφωμένη κατάσταση, αν δεν επιστρέψει στην φερεγγυότητα των πολιτικών σχηματισμών, μέσα από μια σοβαρή και ορθολογική σκέψη τις κρίσιμες ώρες της εκλογής των εκπρόσωπων της στα κοινά, τότε το πολιτικό «τσίρκο» που θα παρακολουθεί από τους «κλόουν» που επέλεξε είναι δεδομένο.

* Ο Γιώργος Καφφετζάκης είναι MSc Δ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., πρ.Πρόεδρος της Ν.Ε. Λασιθίου ΤΕΕ/ΤΑΚ, πρ.Σύμβουλος Τ.Υ. της ΔΕΠΑΝΑΛ, Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Νικολάουκαι Μέλος Συμβουλίου Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων Νομών Ηρακλείου & Λασιθίου