Πριν το νοσοκομείο περνάς από το γραφείο του βουλευτή για να πάρεις τη… διάγνωση!

Ήταν αρχές του 1981 το «άλογο της Αλλαγής» κάλπαζε προς την εξουσία και όλα έδειχναν ότι το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου θα ήταν η επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Ο ηγέτης της Δεξιάς παράταξης, ο ιδρυτής της Ν.Δ., Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε μετακομίσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, έχοντας οσμιστεί την επερχόμενη πολιτική αλλαγή. 

«Ελπίζω από τώρα και μετά να μην χρειαζόμαστε κομματική παρέμβαση από βουλευτικά γραφεία για να πάμε στα Βενιζέλεια» (έτσι αποκαλούσαν το μοναδικό δημόσιο νοσοκομείο του Ηρακλείου), μου είπε ο μακαρίτης ο πατέρας μου μετά τις εκλογές. 

«Τι είναι αυτά που μου λες», απόρησα. «Καλά – μου λέει – δεν ξέρεις ότι για να πας στο νοσοκομείο πρέπει να έχεις χαρτάκι από βουλευτικό γραφείο». 

Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία και η σημαντικότερη παρέμβαση ήταν η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η κατασκευή νοσοκομείων, Κέντρων Υγείας και η γενικότερη αναβάθμιση του δημόσιου τομέα περίθαλψης. Παρά τα προβλήματα το ΕΣΥ προχώρησε και εάν δεν υπήρχαν παλινωδίες, η υποχώρηση σε αιτήματα συντεχνιών, και ουσιαστική αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, τότε θα μιλούσαμε για το… τέλειο. 

Ακόμη και στην περίοδο της μεγάλης κρίσης, με τις δραματικές μειώσεις μισθών και επιδομάτων των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, ακόμη και στην βελτίωση των υποδομών, το σύστημα άντεξε στηρίζοντας τον χαμηλόμισθο και μικρομεσαίο πολίτη, που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα προσφυγής στον ιδιωτικό τομέα. 

Ακόμη και την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού οι δημόσιες δομές υγείας σήκωσαν όλο το βάρος, έχοντας ήδη υποστεί τις πρώτες επιπτώσεις της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, έχοντας ως στόχο την πλήρη απαξίωση του ΕΣΥ. 

Αυτή τη στιγμή η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι δραματική. Γιατροί φεύγουν μην αντέχοντας το μεγάλο βάρος εργασίας, το ίδιο ισχύει και για το νοσηλευτικό προσωπικό, που έχει όμως λιγότερες ευκαιρίες αποχώρησης για άλλο χώρο εργασίας. 

Τώρα εάν αρρωστήσεις πρέπει «να έχεις κάνεις το κουμάντο σου», αλλιώς οι προοπτικές είναι δυσοίωνες. Για να κλείσεις ραντεβού στο νοσοκομείο, ακόμη και απογευματινό όπου πρέπει να πληρώσεις, πρέπει να είσαι… τυχερός. Πολύ τυχερός. 

Άσε αν χρειαστείς χειρουργείο. Ήδη στο ΠΑΓΝΗ μόνο στην ογκολογική κλινική η πληρότητα ξεπερνά το 200%. Όλες οι χημειοθεραπείες πάνε πίσω, ενώ λόγω… κόστους κάποια τμήματα δεν λειτουργούν το απόγευμα. 

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο απογοητευμένος ή καλύτερα ο απελπισμένος πολίτης, που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας, καταπατά την αξιοπρέπειά του, καταφεύγοντας στο γραφείο του βουλευτή, προκειμένου να παρέμβει στη διοίκηση του νοσοκομείου και από εκεί στις κλινικές ή στο γιατρό. Εποχές που τις ξεχάσαμε εδώ και 45 χρόνια, επανέρχονται ως φάρσα στο προσκήνιο. 

Ας μην ψάχνονται οι κυβερνώντες γιατί ο κόσμος κατεβαίνει μαζικά στα συλλαλητήρια, όχι μόνο για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά και για την υπεράσπιση της δημόσιας παροχής υγείας. Διότι βλέπει να προσβάλουν τη νοημοσύνη του και να καταπατούν την αξιοπρέπειά του.