Γιάννης Αντετοκούνμπο: «Θα δώσω στη μητέρα μου ό,τι κράτησα από το παιχνίδι - θα φτάσω σίγουρα στους 30.000 πόντους»

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μίλησε για τους 20.000 πόντους που έφτασε στο ΝΒΑ, για την σημασία που έχει για τον ίδιο το επίτευγμα του, τις θυσίες που έκανε για να καταφέρει να βρίσκεται σε αυτό το σημείο, αλλά και τι σκοπεύει να κάνει σε περίπτωση που φτάσει τους 30.000.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βρίσκεται από το βράδυ της Πέμπτης σε ένα κλειστό κλαμπ στο ΝΒΑ, καθώς ο «Greak Freak» ξεπέρασε τους 20.000 πόντους στο πρωτάθλημα. Στη νίκη των Μιλγουόκι Μπακς απέναντι στους Ντάλας Μάβερικς με 137-107 ο 30χρονος μπασκετμπολίστας κατάφερε να φτάσει σε ένα ιστορικό επίτευγμα, με τον ίδιο να αποθεώνεται από το κοινό του «Fiserv Forum».

Όπως είναι λογικό μετά το τέλος του αγώνα στην post game συνέντευξη ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αναφέρθηκε στην επίδοση του, τις θυσίες αλλά και τα όσα πέρασε για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα, αλλά και όσους τον βοήθησαν.

Για τη σημασία του επιτεύγματός του για εκείνον:

«Προφανώς είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα. Δεν σκέφτομαι μόνο αυτή τη στιγμή, αλλά όλα αυτά που έπρεπε να ξεπεράσω στη ζωή μου για να είμαι σε αυτή τη θέση. Πριν το μπάσκετ και όταν ξεκίνησα το μπάσκετ στα 13 μου, όταν μπήκα στο NBA όλες αυτές οι στιγμές, οι θυσίες με την οικογένειά μου, οι στιγμές που πονούσα και συνέχιζα να παίζω, οι στιγμές που ήμουν απογοητευμένος όταν δεν πετύχαινα αυτό που ήθελα, μεγάλες στιγμές που πέτυχε σημαντικά πράγματα κτλ.

Οπότε σκέφτομαι όλα αυτά που έκαναν αυτή τη στιγμή πιο γλυκιά. Δεν ξέρω τους 51 παίκτες που το κατάφεραν πριν από εμένα και πώς έφτασαν σε αυτόν τον αριθμό, ο μόνος που ξέρω είναι ο Ντέιμ Λίλαρντ που είχε μια ιστορία ενός underdog.

Ελπίζω να εκπροσωπώ όλους εκείνους που μπορεί να μην τα έχουν όλα, που μπορεί να μην είναι οι πιο ταλαντούχοι, αλλά είναι πειθαρχημένοι και επιμένουν κάθε μέρα για να κάνουν το σωστό. Εκείνους που συνεχίζουν να προσπαθούν, παρά το αποτέλεσμα. Ελπίζω να εκπροσωπώ όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ξέρω τα παιδιά στο πρωτάθλημα βλέπουν όλους εμάς.

Ελπίζω ο κόσμος να βλέπει πώς έφτασα στους 20.000 πόντους και να καταλάβει ότι ήμουν ταπεινός, ότι άκουγα τον προηγούμενο προπονητή που με βοήθησε, τον προπονητή που έχω τώρα που με βοηθάει, τους συμπαίκτες μου, τον Τζέρι Ντάντλι που με έπεισε να μετακινηθώ από το διαμέρισμα που ζούσα με τη μητέρα μου και να βρω το δικό μου διαμέρισμα στα 19 μου. Μου είπε “είσαι 19-20 χρόνων, μπορεί να φέρεις μια κοπέλα στο σπίτι”, τού είπα “δεν το κάνω αυτό” και μου απάντησε “πρέπει να βρεις τον δικό σου χώρο” και με έπεισε να μετακομίσω από το διαμέρισμα των γονιών μου.

Ευχαριστώ τους συμπαίκτες που κάνουν τη ζωή μου πιο εύκολη, όπως ο Ντέιμ Λίλαρντ και Μπρουκ Λόπεζ. Είμαι χαρούμενος για αυτή τη στιγμή και ελπίζω οι άνθρωποι να μπορέσουν να νιώσουν το ίδιο καλά όπως εγώ.

Είναι και θέμα σταθερότητας. Να προσπαθείς κάθε ημέρα, να επιμένεις, να βοηθάς την ομάδα σου και να βελτιώνεσαι ατομικά. Μια από τις πιο εύκολες σεζόν που στο NBA ήταν η τέταρτη, η πρώτη που μπήκα στο All-Star Game.

Ήταν η πιο εύκολη χρονιά μου, γιατί κανείς δεν με εκτιμούσε, δεν με σεβόταν, κανείς δεν ήξερε ποιος ήμουν. Μετά από αυτό έγινε όλο και πιο δύσκολο και μετά πρέπει να είσαι πιο έξυπνος από αυτούς. Αν δεν θέλουν να πάω από αυτό τον δρόμο, εγώ θα πάω από τον άλλο δρόμο.

Πρέπει να έχεις πείσμα κάθε βραδιά. Είναι πολλοί πόντοι οι 20.000 πόντοι, αλλά μπορώ να φανταστώ και αυτούς που έφτασαν στους 30.000 πόντους, όπως ο Κέβιν Ντουράντ ή ο Λεμπρόν που έφτασε στους 40.000 πόντους. Πρέπει να αναγνωρίσεις πόσο σπουδαίοι είναι. Όταν βγαίνεις, όμως, στο παρκέ παλεύεις, είμαι μαχητής. Πρέπει να εκτιμάς πόσο δύσκολο είναι να είσαι σταθερός κάθε μια βραδιά, σε back-to-back ματς, ακόμα και όταν πνευματικά δεν είσαι εκεί που πρέπει να είσαι, αλλά και πάλι δίνεις το ‘παρών’ για την ομάδα.

Όταν παίζω κόντρα σε αυτούς τους παίκτες και το ανάποδο θέλουμε να νικήσουμε ο ένας τον άλλο, αλλά μετά το παιχνίδι υπάρχει σεβασμός. Αν νιώθω όπως νιώθω στη 12η χρονιά μου, δεν μπορώ να φανταστώ πώς νιώθει Κέβιν Ντουράντ στην 18η ή ο Λεμπρόν στην 22η ή ο Στεφ Κάρι στην 17η ή ο Νίκολα Γιόκιτς στην 11η. Πρέπει να βγάλεις το καπέλο σε όλους αυτούς.

Για το αν θα φτάσει στους 30.000 πόντους:

«Ναι θα φτάσω. Σίγουρα θα φτάσω, 100%. Δεν ξέρω πώς θα το κάνω, αλλά θα επιμένω κάθε ημέρα και θα τα καταφέρω. Δεν είναι στόχος μου, δεν νομίζω ότι μετράει στο legacy αν σκοράρεις 25.000 ή 27.000 ή 30.000. Νομίζω κερδίζεις περισσότερο σεβασμό με τις νίκες και όσο μεγαλώνεις αυτό κυνηγάς.

Όταν μιλάω για αναγνώριση δεν εννοώ από τον καθένα, αλλά από τους σπουδαίους, από αυτούς που το έχουν καταφέρει πιο πριν. Δεν κοιτάζει κανείς αν πέτυχες 30.000 πόντους, αλλά πόσο σταθερός είσαι και αν κερδίζει η ομάδα σου. Δεν είναι ένας από τους στόχους μου, αλλά όντας συγκεντρωμένος στις νίκες νομίζω ότι θα φτάσω εκεί».

Για το αφιερωματικό VIDEO στις οθόνες του γηπέδου για τους 20.000 πόντους:

«Ο κόουτς Ντοκ δεν με άφησε να το δω. Συνέχιζε να λέει “Γιάννη, Γιάννη συγκεντρώσου στο play”, τού είπα ‘κόουτς δεν φτάνεις κάθε ημέρα στους 20.000 πόντους (γέλια). Ήταν ένα ωραίο βίντεο. Κοιτάζω πάντα πίσω, στον εαυτό μου. Δεν θα πω ότι συγκινούμαι. Είμαι περήφανος για το ταξίδι, αλλά έχω τόσα πολλά να δώσω ακόμα, είμαι 30 χρόνων, αλλάζω το παιχνίδι μου, γίνομαι πιο επιδραστικός, πιο αποτελεσματικός. Έχω πολλά να μάθω και θα συγκεντρωθώ για σε αυτό. Ελπίζω να δω ακόμα ένα βίντεο, χωρίς να με διακόψουν».

Για το αν θα κρατήσει την μπάλα ή τη φανέλα του από το παιχνίδι:

«Ναι, ο κόουτς Ντοκ μού έδωσε την μπάλα. Ίσως κρατήσω τα παπούτσια μου, τη φανέλα μου. Δεν ξέρω τι άλλο, τις κάλτσες μου ίσως. Θα τα δώσω στη μητέρα μου. Θα τα δώσω σε εκείνη να τα κρατήσει και μια ημέρα ίσως μού τα δώσει πίσω ή θα τα δώσει στα παιδιά μου ή στα εγγόνια μου. Πάντως λαμβάνω προσφορές για τα παπούτσια και την μπάλα.

Ξεκινάω από τα 2.000 (γέλια). Ο κύριος Νταν δίνει 2.500, τα πήρε… (γέλια). Σας ευχαριστώ».