Αλέξης Τσίπρας: Πώς αντιμετωπίζουν τις κινήσεις του σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση

Η κίνηση του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί από το βουλευτικό αξίωμα, αποχωρώντας ουσιαστικά ταυτόχρονα από τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα με το οποίο ο ίδιος συνδέθηκε, όπως ήταν φυσικό τάραξε τα σχεδόν λιμνάζοντα ύδατα στο πολιτικό προσκήνιο. Οι πολιτικές δυνάμεις και οι πρωταγωνιστές-πολιτικοί αρχηγοί, τόσο προς τα δεξιά, όσο και κυρίως προς τα αριστερά του πολιτικού φάσματος περίμεναν μια τέτοια κίνηση και κάνουν τώρα τους υπολογισμούς τους.

Ξεκινώντας από την πλειοψηφία, από την κυβερνώσα ΝΔ, είναι σαφές ότι σε πρώτη φάση δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν ή να είναι δυσαρεστημένοι. Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας αντίπαλος που έχει κατ’ επανάληψη «μετρηθεί» και είναι αν όχι προβλέψιμος, οπωσδήποτε διαχειρίσιμος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η ενεργοποίησή του θα προκαλέσει μόχλευση στην αντιπολίτευση και θα ενισχύσει -εκτιμούν αρκετοί- τον κατακερματισμό στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Από την άλλη, είναι εύλογα αξιοποιήσιμο στοιχείο για την επικοινωνιακή στρατηγική της ΝΔ η έγερση των αντανακλαστικών του παρελθόντος, καθώς για μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων, όχι μόνο στα δεξιά, αλλά ιδίως στον πιο κεντρώο τομέα του πολιτικού φάσματος ο πρώην πρωθυπουργός είναι συνδεδεμένος με μνήμες που αναμένεται να ενισχύσουν το αφήγημα της κυβέρνησης για σταθερότητα και αποφυγή περιπετειών.

Δεν θα έπρεπε, ωστόσο, να επικρατήσει τελείως η ευφορία στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Κι αυτό γιατί πέρα από την εμπειρία και τη διεθνή αναγνώριση που κατά τεκμήριο διαθέτει ο Αλέξης Τσίπρας, έχει και κάποια χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους μείζονες ή ελάσσονες παίκτες του λεγόμενου προοδευτικού χώρου. Έχει καταφέρει να ενώσει και να εκφράσει ευρύτερα σύνολα πολιτών στην πορεία του. Αν αυτή η «προίκα» συνδυαστεί με ένα συνολικά αναμορφωμένο πολιτικό χαρακτήρα που προσπαθεί να εμπεδώσει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τότε δυνητικά μπορεί να αποδώσει το πρόσωπο που όντως γύρω του θα συγκροτηθεί η κυβερνητική εναλλακτική πρόταση που πολλοί επαγγέλονται και ακόμα περισσότεροι αναζητούν.

Αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο είναι που πρέπει να κάνει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον Νίκο Ανδρουλάκη, να χάνει τον ύπνο του. Ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει κανένα λόγο να υποδέχεται χαλαρά τη ρελάνς του Αλέξη Τσίπρα. Πρόκειται δε να βρεθεί το επόμενο διάστημα ενώπιον ενός στρατηγικού διλήμματος, το οποίο μπορεί να μετατραπεί σε οιονεί αδιέξοδο. 

Θα πρέπει να δίνει διμέτωπο αγώνα, να αντιμετωπίζει ταυτόχρονα τον νυν πρωθυπουργό αλλά και τον πρώην. Θα πρέπει δε να ρεγουλάρει τον πολιτικό του λόγο και τη στρατηγική του κόμματος με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην είναι ούτε πολύ συντηρητικός, ούτε πολύ ριζοσπαστικός. Κοινώς ολόκληρη η πολιτική παρουσία του ΠΑΣΟΚ θα ναρκοθετείται στο εξής από διαρκείς ασκήσεις ισορροπίας προκειμένου να μην αποξενώσει τους μετριοπαθείς και να μην απωθήσει τους πιο αριστερούς ψηφοφόρους. Κοινώς θα διέρχεται παρατεταμένα από τις συμπληγάδες του αντιμητσοτακισμού και του αντιτσιπρισμού, αν μας επιτραπούν οι δύο όροι… 

Όσο βαδίζουμε προς τα αριστερά τα στοιχήματα αρχίζουν και αλλάζουν μορφή, καθώς εκ των πραγμάτων ο Αλέξης Τσίπρας έχει την δυνατότητα να ξεκινά με αβαντάζ έναντι όλων των υπαρκτών ή δυνητικών παραγόντων. Είναι άλλωστε ο άνθρωπος που έδωσε στην ελληνική Αριστερά τη σύγχρονη πολιτική της υπόσταση. Οι πρώτες αντιδράσεις από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς έδειξαν το πλαίσιο στο οποίο προετοιμάζονται οι δύο συγγενείς κομματικοί χώροι να υποδεχτούν το νέο κόμμα Τσίπρα.

Πέραν αυτών των δύο χώρων βέβαια, στα πιο ριζοσπαστικά τμήματα της Αριστεράς, προς την Πλεύση Ελευθερίας και το ΜέΡΑ25, η διείσδυση του Αλέξη Τσίπρα θα είναι ιδιαίτερα δυσχερής. Μένει ασφαλώς να δούμε και τον βαθμό στον οποίο θα κατορθώσει ο πρώην πρωθυπουργός να συσπειρώσει τα στελέχη των δύο κυριότερων σχηματισμών που μέχρι το 2023 συναποτελούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ που παρέδωσε παραιτούμενος από την προεδρία του. Είναι δεδομένο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμα να στοιχηθούν πίσω του, δεν είναι αυτονόητο όμως ότι δεν θα υπάρξουν και διαφορετικές τοποθετήσεις όταν έρθει η ώρα, όπως έδειξε η πρώτη τοποθέτηση του Παύλου Πολάκη. Και από τη μεριά του νυν προέδρου του κόμματος, Σωκράτη Φάμελλου δεν είναι σαφές ποια θα είναι η στρατηγική, όταν ανοίξει πλήρως η νέα πολιτική βεντάλια της πρότασης Τσίπρα.

Απο την άλλη, στον χώρο της Νέας Αριστεράς δεν λείπουν όσοι συμπαθούν τον Αλέξη Τσίπρα ή έστω βλέπουν ίσως σε αυτόν μια δυνατότητα επανασυσπείρωσης και επανόδου σε τροχιά εξουσίας. Δεν λείπουν όμως εξίσου και περισσότερο ίσως όσοι τον αντιμετωπίζουν με έντονα κριτική διάθεση, επιμετρώντας σφάλματα για το παρελθόν, σφάλματα πολιτικής στρατηγικής και κυβερνητικής πρακτικής.

Το μόνο βέβαιο αυτή τη στιγμή και αμέσως μετά την πρώτη σαφή κίνηση του πρώην πρωθυπουργού για την νέα του πολιτική διαδρομή, είναι ότι το ερχόμενο διάστημα οι επιλογές του θα ξαναμοιράσουν την τράπουλα συνολικά στο τραπέζι της αριστερής αντιπολίτευσης. Για τις κινήσεις που θα ακολουθήσουν και πώς αυτές θα επηρεάσουν το μέλλον των υπολοίπων παικτών, θα χρειαστεί να περιμένουμε ακόμα…