Κ. Μητσοτάκης: Ο πρώτος χρόνος να γίνει και ο μόνος χρόνος της πανδημίας

"Στις μεγάλες κρίσεις ο χρόνος αποκτά άλλες διαστάσεις και ασαφή χαρακτηριστικά. Πυκνώνει αλλά και διαστέλλεται. Ενώ το βάρος κάθε ώρας είναι πάντα διαφορετικό από της προηγούμενης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το διάστημα των 12 μηνών από το πρώτο κρούσμα Covid-19 στη χώρα μας αποδεικνύεται μικρό μπροστά στις απώλειες που προκάλεσε. Τεράστιο για τις εξελίξεις που πυροδότησε. Αλλά και κυμαινόμενο ακόμη, σε σχέση με το πόσο βαθύ θα αποβεί, τελικά, το αποτύπωμα αυτής της πρωτόγνωρης περιπέτειας στην Ιστορία του 21ου αιώνα", σημειώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον προσωπικό του απολογισμό για τον έναν χρόνο COVID, στο πλαίσιο αφιερώματος της εφημερίδας "Τα Νέα Σαββατοκύριακο".

"Στην περίπτωση της Ελλάδας, η μάχη κατά της πανδημίας έγινε πιο σύνθετη, καθώς αυτή ενέσκηψε ταυτόχρονα με την ασύμμετρη επίθεση στα βόρεια σύνορά μας από μεταναστευτικά κύματα από την Τουρκία. Αλλά και σε μια στιγμή, που η οικονομία έβγαινε από το τέλμα μιας δεκαετούς καθήλωσης για να μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Συνεπώς όλα τα μέτωπα ήταν κρίσιμα και επάλληλα. Γιατί την προσφυγική επέλαση διαδέχθηκαν οι προκλήσεις της Αγκυρας στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Η υγειονομική καταιγίδα γρήγορα μετατράπηκε σε οικονομική απειλή. Και εκείνη, με τη σειρά της, απλώθηκε ως κοινωνικό πρόβλημα και πεδίο δοκιμασίας για την πολιτεία συνολικά", συνεχίζει ο πρωθυπουργός.

Τέσσερα κρίσιμα συμπεράσματα

Συγκεκριμένα, προχωρώντας στον απολογισμό του, ο πρωθυπουργός αποτυπώνει συμπεράσματα απαντώντας σε 4 βασικά ερωτήματα: "Έναν χρόνο μετά, ο απολογισμός είναι αναμφίβολα θετικός: Η χώρα υπερασπίστηκε με σθένος την ακεραιότητά της, καθιστώντας στην πράξη τα ανατολικά της όρια και όρια ολόκληρης της Ευρώπης. Και, στη συνέχεια, απάντησε στην επιθετικότητα των γειτόνων, διευρύνοντας την εθνική της απήχηση με ισχυρές συμμαχίες και κρίσιμες συμφωνίες. Στον κίνδυνο της πανδημίας αντέταξε αμέσως τη θωράκιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, σε συνδυασμό με ένα πλέγμα μέτρων για τη στήριξη όλων όσοι πλήττονταν. Κι όλα αυτά, αντιμετωπίζοντας, παράλληλα, τρέχοντα προβλήματα της εσωτερικής ζωής, αλλά και έκτακτες ανάγκες από φυσικά ή καιρικά φαινόμενα.

Με το βλέμμα στο χθες, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ελλάδα αμύνθηκε με επιτυχία στα πολλά και δύσκολα που την πολιόρκησαν. Ζυγίζοντας το σήμερα, θα συμπεραίναμε πως, παρά τις απώλειες, ο οικονομικός και κοινωνικός της ιστός έμεινε όρθιος. Δυναμικός και οπλισμένος με πυκνές εμπειρίες. Ενώ, ατενίζοντας το αύριο, θα μπορούσαμε να νιώσουμε πιο αισιόδοξοι, με τον εμβολιασμό κατά του κορονοϊού να προχωρεί και την προοπτική της ανάκαμψης να διαγράφεται, πλέον, σαφέστερα από ποτέ. Πρόκειται για μία περιπέτεια η οποία ενώ ακόμη διαρκεί, έχει ήδη προσφέρει πολύτιμα διδάγματα.

Ολο αυτό το διάστημα, η κυβερνητική πολιτική δύσκολα περιγράφεται στις γραμμές ενός άρθρου. Όπως δύσκολα περιγράφονται κι όσα κατακτήθηκαν μέσα στην κρίση. Από την ψηφιακή ανάπτυξη, την τηλε-εργασία και την τηλε-εκπαίδευση, μέχρι αξίες άυλες, αλλά καθοριστικές. Με πρώτη ανάμεσά τους, την αίσθηση του πολίτη ότι η πολιτεία βρίσκεται δίπλα του. Παρά την πίεση, το περίφημο "πού είναι το κράτος" αυτή τη φορά δεν ακούστηκε. Γιατί το κράτος ήταν και παραμένει παρόν.

Κάποια συμπεράσματα, ωστόσο, νομίζω, ότι θα μπορούσαν να αποτυπωθούν, έστω και επιγραμματικά, στις απαντήσεις 4 βασικών ερωτημάτων:

Τι επιλέξαμε; Να δράσουμε με τόλμη και εγκυρότητα. Από την αρχή, λοιπόν – και σε αντίθεση, τότε, με τα περισσότερα κράτη – η ελληνική κυβέρνηση συγκρότησε ειδική Επιστημονική Επιτροπή, ώστε να κινείται με βάση τις μετρήσεις και τις εισηγήσεις της. Και θέλησε να κινείται προληπτικά, προλαβαίνοντας τις επιθέσεις του ιού.

Ετσι, η Ελλάδα έγινε χώρα-παράδειγμα αντιμετωπίζοντας με απόλυτη επιτυχία το πρώτο κύμα. Με περισσότερες δυσκολίες το δεύτερο. Και πολύ αποτελεσματικά το τρίτο. Θυμίζω ότι πρώτη η χώρα μας απαγόρευσε τις καρναβαλικές εκδηλώσεις του 2020 με καθολικό απαγορευτικό. Αυτή, επίσης, άνοιξε, μετά, την οικονομία και τον τουρισμό της, με ειδικά πρωτόκολλα. Και είναι εκείνη που και σήμερα συνεχίζει την ευέλικτη εναλλαγή των περιορισμών με τη λειτουργία της αγοράς. Με βάση, πάντα, τα δεδομένα της πανδημίας και την πρόοδο του εθνικού εμβολιασμού.

Τι αποφασίσαμε; Την πρόταξη της δημόσιας υγείας. Γιατί χωρίς υγιείς πολίτες δεν υπάρχει ούτε παραγωγή, ούτε κατανάλωση, ούτε υπηρεσίες. Αρα, ούτε και εθνική οικονομία. Από την άλλη πλευρά, είναι η οικονομία που χρηματοδοτεί την υγεία. Αρα, μαζί με τις υγειονομικές δομές έπρεπε να μείνουν όρθιες και οι οικονομικές.

Ακριβώς γι’ αυτό, μέσα σε λίγους μήνες, οι κλίνες Μονάδων Εντατικής Θεραπείας υπερδιπλασιάστηκαν και οι εργαζόμενοι στην υγεία αυξήθηκαν σχεδόν κατά 12.000.