Μετά την απώλεια περισσότερων από 2.000 αρμάτων η Ρωσία αναπτύσει "μουσειακά" T-72 από το 1974

Οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία χάνουν περίπου πέντε άρματα μάχης κάθε μέρα κατά μέσο όρο για περισσότερες από 460 ημέρες από τότε που η Ρωσία διεύρυνε τον πόλεμό της.

Αυτά είναι πολλά άρματα μάχης. Οι αναλυτές του blog Oryx, που καταμετρά τις απώλειες εξοπλισμού σε καιρό πολέμου εξετάζοντας φωτογραφίες και βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν μετρήσει όχι λιγότερα από 2.003 κατεστραμμένα και αιχμαλωτισμένα ρωσικά άρματα μάχης. Και δεδομένου ότι για ορισμένες απώλειες αρμάτων δεν υπάρχουν φωτογραφικές αποδείξεις, η καταμέτρηση της Oryx αποτελεί σχεδόν σίγουρα μια υποεκτίμηση.

Η Ρωσία έχει χάσει πιθανότατα περίπου τα 2/3 των περίπου 3.500 αρμάτων μάχης που είχε σε ενεργό υπηρεσία πριν από τον πόλεμο. Εν τω μεταξύ, τα δύο κύρια εργοστάσια αρμάτων μάχης της Ρωσίας δυσκολεύονται να κατασκευάσουν περισσότερα από μερικές δεκάδες νέα άρματα μάχης το μήνα, εν μέρει λόγω της έλλειψης εξαρτημάτων υψηλής τεχνολογίας που επιδεινώνεται από τις ξένες κυρώσεις.

Οι υψηλές απώλειες και η χαμηλή παραγωγή βοηθούν να εξηγηθεί γιατί τα περισσότερα από τα άρματα αντικατάστασης της Ρωσίας είναι παλιά άρματα που οι τεχνικοί έβγαλαν από τις ανοιχτές αποθήκες, ανακαινίστηκαν ελαφρά και στάλθηκαν στο μέτωπο με λίγες ή καθόλου σημαντικές αναβαθμίσεις. Μια επισκόπηση των επανεξοπλισμένων ρωσικών συνταγμάτων μοιάζει με ξενάγηση σε μουσείο αρμάτων. Υπάρχουν Τ-80 του 1978, Τ-62 από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ακόμη και Τ-55 από τα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Το πιο πρόσφατο ρωσικό μουσειακό άρμα μάχης είναι το T-72 Ural, το αρχικό μοντέλο του τύπου άρματος που αποτελεί πρότυπο για τους ρωσικούς στρατούς εδώ και πέντε δεκαετίες. Το εργοστάσιο Uralvagonzavod στην κεντρική Ρωσία κατασκεύαζε τα Ural για λίγα μόλις χρόνια πριν στραφεί σε βελτιωμένα μοντέλα T-72 στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Ένα T-72 Ural του 1974 μπορεί να μοιάζει πολύ με ένα T-72B3 του 2023. Αλλά στο εσωτερικό του, είναι ένα εντελώς διαφορετικό -και πολύ πιο χοντροκομμένο- όχημα. Ένα όχημα που είναι μόνο οριακά καλύτερο από ένα T-55 και στην πραγματικότητα κατώτερο από πολλά μοντέλα T-62.

Δεν είναι σαφές πόσα Ural παρήγαγε η Uralvagonzavod, πόσα βρίσκονται σε αποθήκες και πόσα από αυτά μπορούν να ανακτηθούν. Μπορεί να υπάρχουν χίλια παλιά Ural, αλλά είναι πιθανό μόνο μερικές εκατοντάδες να είναι άθικτα μετά από πέντε δεκαετίες θερμών και κρύων και υγρών και ξηρών κύκλων.

Τα Τ-72 Ural τριών ατόμων και 46 τόνων άρχισαν να εμφανίζονται στην Ουκρανία το αργότερο τον Φεβρουάριο, περίπου στην πρώτη επέτειο της ευρύτερης εισβολής της Ρωσίας και δεν είναι δύσκολο να το εντοπίσεις αν ξέρεις τι να ψάξεις. Τα πιο γνωστά στοιχεία του είναι και οι μεγαλύτερες αδυναμίες του. Και τα δύο σχετίζονται με τον έλεγχο πυρός του άρματος.

Αναζητήστε δύο πράγματα: ένα ζευγάρι μεγάλων προβολέων υπερύθρων στη δεξιά πλευρά του πύργου και ένα μικρό άνοιγμα για ένα οπτικό αποστασιόμετρο, επίσης στα δεξιά του πύργου. Οι προβολείς υπερύθρων είναι ο τρόπος με τον οποίο ο διοικητής και ο πυροβολητής εντοπίζουν τους στόχους τη νύχτα για το αυτόματο κύριο πυροβόλο των 125 χιλιοστών με το οποίο είναι εξοπλισμένο.

Οι υπέρυθροι προβολείς παρήκμασαν τη δεκαετία του 1970, καθώς οι μέθοδοι παθητικής νυχτερινής όρασης -υπέρυθρες και ενίσχυση του φωτός- αντικατέστησαν την ενεργητική. Το πρόβλημα με τους πρώτους είναι ότι οποιοσδήποτε με υπέρυθρα σκοπευτικά, συμπεριλαμβανομένου του εχθρού, μπορεί να δει την ακτίνα ενός υπέρυθρου προβολέα και από πού προέρχεται. Με την παθητική νυχτερινή όραση, το πλήρωμα ενός άρματος μπορεί να βλέπει τη νύχτα χωρίς να προδίδει τη θέση του.

Το γεγονός ότι το πλήρωμα ενός T-72 Ural κάνει γνωστή τη θέση του προκειμένου να πολεμήσει τη νύχτα σημαίνει ουσιαστικά ότι δεν μπορεί να πολεμήσει τη νύχτα. Θα ήταν αυτοκτονία σε ένα πεδίο μάχης που βρίθει από ουκρανικά άρματα μάχης και οχήματα μάχης των οποίων τα πληρώματα βλέπουν μέσω των τελευταίας τεχνολογίας υπέρυθρων σκοπευτικών.

Το φως της ημέρας λύνει το πρόβλημα του προβολέα του Ural, αλλά δεν μετριάζει το άλλο σημαντικό ελάττωμα του άρματος ελέγχου πυρός: το οπτικό του αποστασιόμετρο.

Τέτοια αποστασιόμετρα υπάρχουν εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα. Λειτουργούν όπως τα κιάλια - ή ακόμη και τα ανθρώπινα μάτια όταν κάποιος είναι καλός στο να μαντεύει τις αποστάσεις. Αυτός που το χρησιμοποιεί έχει μια αριστερή και μια δεξιά εικόνα και γνωρίζει σε πόση απόσταση θα πρέπει να επικαλύπτονται οι ξεχωριστές εικόνες.

Τα οπτικά αποστασιόμετρα είναι ανακριβή σε σύγκριση με τα σύγχρονα αποστασιόμετρα λέιζερ, τα οποία εκτοξεύουν ένα λέιζερ σε έναν στόχο και υπολογίζουν την απόσταση μετρώντας πόσο χρόνο χρειάζεται το λέιζερ για να επιστρέψει. Εκεί που ένα οπτικό αποστασιόμετρο απαιτεί κάποια εικασία, ένα αποστασιόμετρο λέιζερ είναι αυτόματο, εξαιρετικά ακριβές και σχεδόν στιγμιαίο.

Ένα πλήρωμα Ural σε μια μάχη μεγάλης εμβέλειας με ένα ουκρανικό άρμα, όχημα μάχης ή πλήρωμα πυραύλου βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Μπορεί ακόμη να υπολογίζει την απόσταση από τον στόχο του όταν το πρώτο ουκρανικό βλήμα ή πύραυλος χτυπήσει.

Οι άμεσες μάχες που περιλαμβάνουν άρματα μάχης είναι σπάνιες στην Ουκρανία, φυσικά. Οι περισσότερες απώλειες αρμάτων προκύπτουν από πλήγματα μη επανδρωμένων αεροσκαφών, πυροβολικού και ναρκών. Αλλά το Ural με την κυρίως ατσάλινη θωράκισή του είναι εξαιρετικά ευάλωτο και σε αυτές τις επιθέσεις. Στα πιο θωρακισμένα σημεία του, ένα Ural προσφέρει προστασία που ισοδυναμεί με μόλις 400 χιλιοστά χάλυβα. Αυτό είναι το μισό της μέγιστης προστασίας που απολαμβάνει ένα ουκρανικό Leopard 2A4.

Ελαφρώς προστατευμένο, τυφλό τη νύχτα και αργό στον υπολογισμό της εμβέλειας, ένα T-72 Ural είναι σχεδόν άχρηστο σε μια σοβαρή μάχη σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης. Μπορεί να είναι καλύτερο άρμα από ένα 70 ετών T-55. Αλλά δεν είναι καλύτερο από ένα T-62MV που πέρασε από ένα πρόγραμμα βαθιάς αναβάθμισης τη δεκαετία του 1980. Και ξέρουμε πώς τα πήγε το T-62 στην Ουκρανία. (Σπόιλερ: άσχημα.)

Το blog Oryx μέχρι στιγμής έχει καταμετρήσει δύο κατεστραμμένα Ural. Να περιμένετε πως περισσότερα από τα γερασμένα άρματα θα εμφανιστούν στους καταλόγους των απωλειών οχημάτων, καθώς οι ουκρανικές δυνάμεις μετατοπίζονται σιγά-σιγά από την άμυνα στην επίθεση και βάζουν περισσότερα ρωσικά άρματα στο στόχαστρό τους.