Σιβας! Μια λέξη, μια ιστορία!

Σαν παίρνεις το δρόμο για τη Ι. Μονή της Οδηγήτριας βλέπεις αυτό το γραφικό χωριό ν’ αγναντεύει από το μικρό λόφο, τον κάμπο της Μεσαράς. Πολλοί το ονόμασαν θεατράκι της Μεσαράς, γιατί στ’ αλήθεια μοιάζει με θέατρο η πλατεία του. Ο ευεργέτης - αείμνηστος Αλέξανδρος Μανιδάκης - την σχεδίασε  όμοια μ’ εκείνη της Φαιστού για να την μετατρέψει σε κλασικό θαύμα με διαχρονική αξία. 

Στην πλατεία υπάρχει το Δημοτικό σχολείο χτισμένο από τους κατοίκους το 1864 και η εκκλησία του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου της ίδιας εποχής. Με ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο και θαυμάσιες εικόνες του αγιογράφου, Ιωάννη Σταθάκη. Κοντά στη πλατεία υπάρχει η παλιά βρύση, που πρόσφατα χαρακτηρίστηκε ιστορικά διατηρητέο μνημείο.

Διατηρούνται επίσης, ωραία λιθόχτιστα αρχοντόσπιτα με σκαλισμένα οικόσημα και ωραίες, καμαρωτές πόρτες.

Σίβας, άγνωστη η προέλευση του ονόματός σου είσαι όνομα αρχαίας πόλης ανήκεις στην περίοδο της Αραβοκρατίας απ’ όπου και «Σίβας» θεότητα Αιγυπτιακή, ή όαση της Αιγύπτου, ή ακόμα θεός των Ινδιών. Μπορεί να είχες άφθονες πηγές και δάση κι όπως αναφέρεται στον χάρτη της Βενετοκρατίας, τ’ όνομά σου ήταν Silva =δάσος. Όπως και να ‘χει είσαι όμορφος με όμορφους κατοίκους και είσαι το χωριό μου και είσαι το χωριό μας: 

Σίβα, όμορφο χωριό κι ιστορικό συνάμα απού ’χεις τσι κατοίκους σου δεμένους στη σκυτάλη τση Ιστορίας τη σοφή και ιερή αγκάλη..

Εσύ που γέννησες τον Άγιο Ιωάννη τον Ξένο και το Σκουντή ή Ιωάννη Στεφανάκη, που πολέμησε στην επανάσταση του 1821 με τον Κολοκοτρώνη! Και αργότερα έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1866. Και σ’ αυτό το σημείο θα θυμηθώ αυτό που άκουγα από παλαιότερους σαν ήμουνα παιδί: 

«Είμαι του Σύγγελου παιδί και του Σκουντή εγγόνι α θέλω αστράφτω και βροντώ α θέλω ρίχνω χιόνι»!  

Πόσο  σημαντική η ιστορία αυτού του αγιασμένου τόπου, που συνεχίζει να γεννά γενναίους ασκητές και φιλόσοφους σαν τον Θέμο Κορνάρο, προς τιμή του οποίου ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός σύλλογος από τη δημιουργική νεολαία  του Σίβα, το μακρινό 1984! Από τότε  διοργανώνονται εκδηλώσεις πολιτιστικού περιεχομένου κάθε Αύγουστο, οι οποίες ολοκληρώνονται με το παραδοσιακό γλέντι, στην εορτή του προστάτη Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Στις 20 Σεπτέμβρη ο ιδιότυπος σύλλογος «γαμβρών και νιφάδων» εορτάζουν με τον προστάτη Άγιο Ιωάννη τον Ξένο. Για το οποίο μαλιστα μια ομάδα συγχωριανών με θέληση και ιερή ευλάβεια,  συγκέντρωσαν σ’ ένα καλαίσθητο τόμο όλα τα στοιχεία για τη ζωή του και το έργο του καθώς επίσης και για το ιστορικό, πολιτικό και θρησκευτικό γίγνεσθαι της εποχής εμπλουτισμένο με πάμπολλες φωτογραφίες.

Το χωριό Σίβας βρίσκεται σε μια από τις ενδιαφέρουσες περιοχές από αρχαιολογικής απόψεως, στην πεδιάδα της Μεσαράς. Η μεγάλη αυτή πεδιάδα φιλοξενεί τα Μινωικά ανάκτορα της Φαιστού και της Αγίας Τριάδος, τη Ρωμαϊκή πόλη της Γόρτυνας και την ιστορική Μονή της Οδηγήτριας. Το χωριό βρίσκεται μέσα σε αυτή την πλούσια σε ιστορία, τοποθεσία.

Η κάθε γωνιά του κρύβει μια όμορφη ιστορία, μια ιστορία από εκείνες βγαλμένες από το σεντούκι της γιαγιάς. Τότε που οι άνθρωποι ήταν πιο αγνοί δεν είχαν πολλές σκοτούρες για φόρους, έμφια και τα συναφή αλλά μόνο για τον συνάνθρωπο, τον γείτονα και τα τεκταινόμενα  του χωριού, της κοινότητας δηλαδή, νοιάζονταν για όλους και για όλα για μια κοινωνία καλύτερη, ανθρώπινη και πολιτισμένη. 

Θυμάμαι τις γυναίκες του χωριού όταν ζύμωναν και πήγαιναν χαρούμενες το ψωμί στο φούρνο της γειτονιάς για να το ψήσουν. Όταν το πέταλο του αργαλειού χτυπούσε ρυθμικά και η μουσική από το ραδιόφωνο με τις μπαταρίες ακουγόταν, ή ακόμα η τότε αγαπημένη σειρά: 

«Το σπίτι των  ανέμων» και οι γυναίκες του χωριού δημιουργούσαν αριστουργήματα λαϊκής τέχνης στον αργαλειό τους...

* Η Εύα Καπελλάκη – Κοντού ειναι εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”