Έγινε τυφλός για μία ημέρα - Έζησε την Οδύσσεια  της τυφλής Ανθούλας στο Ηράκλειο (βίντεο)

Οι κακοτεχνίες σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας και σεβασμού στην διαφορετικότητα, συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό στους δρόμους του Ηρακλείου.

Φόρεσε μπαντάνα, έκλεισε τα μάτια του και έγινε τυφλός για μία ημέρα, επιχειρώντας με  την τυφλή φίλη του Ανθούλα Δούπη , να περπατήσουν στην πόλη του Ηρακλείου και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τα  κακώς κείμενα των δρόμων και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που συναντούν στο διάβα τους καθημερινά άτομα χωρίς όραση.

Ο λόγος για τον Ιωσήφη Παπαδόπουλο που ανάρτησε την βόλτα με την Άνθούλα Δούπη  στην ιστοσελίδα ribandsea.com, υπογραμμίζοντας ότι όταν, κάποιος που δεν έχει πρόβλημα όρασης, βρεθεί στη θέση ενός τυφλού και περπατήσει στους δρόμους της πόλης,  μόνο τότε θα καταλάβει τον Γολγοθά και το μαρτύριο που εγκυμονεί η όδευση για τους τυφλούς στο Ηράκλειο.

Ο ίδιος έκανε λόγο για μία τραυματική εμπειρία που τεντώνει τα νεύρα και αποδεικνύει αν μη τι άλλο πόσο πίσω είμαστε ως χώρα στο να μιλάμε ακόμη για προβλήματα προσβασιμότητας και όδευσης τυφλών σε μία μεγαλούπολη όπως είναι το Ηράκλειο, αντί να έχουμε «περάσει στην αντίπερα όχθη» και να έχουμε ήδη δημιουργήσει συνθήκες τέτοιες που τα άτομα με προβλήματα όρασης να μπορούν να  πραγματοποιούν ανεμπόδιστα και με ασφάλεια τις καθημερινές τους μετακινήσεις.

Τα εμπόδια που συναντούν οι τυφλοί κάθε ημέρα είναι πολλά. Εκτός από την έλλειψη παιδείας και σεβασμού στην διαφορετικότητα , οι κακοτεχνίες στα πεζοδρόμια, εγκυμονούν κινδύνους ακόμη και για τους έχοντες την όρασή τους, που μετατρέπονται σε παγίδες για τους τυφλούς, προσπαθώντας να τις υπερκεράσουν με μοναδικό βοήθημα το λευκό τους μπαστούνι .

Και αν με πολύ δυσκολία και αρκετή τύχη τα άτομα με προβλήματα όρασης καταφέρουν να φτάσουν στον προορισμό τους και μπορεί να έχουν γίνει κάποια πράγματα για τη βελτίωση της καθημερινότητας των ατόμων αυτό ωστόσο είναι αποσπασματικά και σαφώς πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα.

Ακολουθεί το κείμενο του κ. Παπαδόπολου:

“Τραυματική εμπειρία η συνάντησή μου στο Ηράκλειο της Κρήτης με την Ανθούλα Δούπη, την εκπληκτική τυφλή φίλη του Μπάμπη Συμεωνίδη, η βόλτα της οποίας στους απάνθρωπους δρόμους της μεγαλούπολης τεντώνει τα νεύρα της και συγχρόνως βάζει σε μεγάλη ψυχολογική δοκιμασία εμάς που καταγράφουμε τον Γολγοθά της.

Γιατί όσο απλώς παρακολουθεί ένας από εμάς, που δεν στερείται της όρασής του, το καθημερινό μαρτύριο ενός τυφλού συνανθρώπου μας που προσπαθεί να επιτύχει το αυτονόητο, να περπατήσει δηλαδή απλώς στους δρόμους της πόλης όπου ζει ακολουθώντας με το μπαστούνι του τις ραβδώσεις της ειδικής όδευσης για τυφλούς, η αντίδρασή του θα περιοριστεί στα στενά πλαίσια μιας διαμαρτυρίας, άντε να φθάσει μέχρι του σημείου να κατεβάσει μερικά καντήλια.

Όταν όμως γίνει ο ίδιος τυφλός, κλείνοντας τα μάτια του με μια μπαντάνα, και αφεθεί στα χέρια ενός τυφλού συνανθρώπου μας για να τον οδηγήσει στον Γολγοθά των δρόμων μιας μεγαλούπολης, όπως έκανα εγώ, τότε και μόνο τότε αντιλαμβάνεται το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος, με τις αντιδράσεις του να είναι απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες...

Όταν όμως γίνει ο ίδιος τυφλός, κλείνοντας τα μάτια του με μια μπαντάνα, και αφεθεί στα χέρια ενός τυφλού συνανθρώπου μας για να τον οδηγήσει στον Γολγοθά των δρόμων μιας μεγαλούπολης, όπως έκανα εγώ, τότε και μόνο τότε αντιλαμβάνεται το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος, με τις αντιδράσεις του να είναι απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες...».

Β.ΜΠ