Ηράκλειο: Οταν ο αγαπητός Γιάννης παρουσίαζε το... μεράκι του, τις δίτροχες «καλλονές» του (Φωτο)

Ο  Γιάννης Γαϊτάνος ήταν ένας αεικίνητος άνθρωπος από αυτούς που ο λαός συνηθίζει να χαρακτηρίζει μερακλήδες. Με κάθε μοτοσικλέτα που καταπιανόταν την προσεχε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Ακόμη και ο τρόπος που κατεβαζε τα μηχανάκια του από τη στέκα για τις ανάγκες της φωτογράφησης ήταν σχολαστικός: «Το κάνω σιγά-σιγά για να μην χτυπήσει το μέταλλο της στέκας στον σκελετό», ειχε πει και εσπρωξε το μπλε Sachs με τα πετάλια προς τα εμπρός με θρησκευτική ευλάβεια.«Αυτό είναι με δύο ταχύτητες του 1980 και παίρνει μπροστά με πετάλια. Το βρήκα στο Καστέλι, ήταν παρατημένο σε μία αυλή και είχαν δέσει ένα σκύλο στο τιμόνι του. Το πήρα και σε έξι μήνες το έκανα καινούριο», είχε δηλώσει.

«Ενώ το κόκκινο Sachs, το Κ50 RL του 1982 είναι αερόψυκτο και έχει αυτό το χαρακτηριστικό σπαστό μπροστινό σύστημα. Το βρήκα στον Κατσαμπά, το είχανε για να πιάνει ρεμίζα. Κάθε μέρα το βάζανε και το βγάζανε για να παρκάρουνε. Τους έδωσα 300 ευρώ και το πήρα. Για να γίνει έτσι μου έχει κοστίσει πάνω από 3.000 ευρώ», ειχε επισημάνει ο εκλιπων.

Εκεί που μιλούσαμε για το Sachs ειχε σταματησει απότομα την κουβέντα και κειχε κατευθυνθεί προς το γκαράζ. «Θα σου φέρω και το τρίκυκλο!»,ειχε πει με καμάρι. Ειχε τραβηξει το κάλυμμα και ειχε εμφνισει  ένα τρίκυκλο ALΤΑ σε κατάσταση αντιπροσωπείας! Με μια σπρωξιά στο κατηφορικό δρομάκι που ενώνει το γκαράζ με την εξώπορτα ο δίχρονος κινητήρας των 50cc ειχε ξυπνησει με μεγάλη προθυμία . «Είναι ελληνικής κατασκευής! Από ελληνικό εργοστάσιο που το κλείσανε για να φέρουν εισαγόμενα, τότε που άνθιζε η εισαγωγή…», είχε πει.

Το επόμενο μηχανάκι της συλλογής ηταν και το μικρότερο. Ένα Piaggio Ciao του 1985 με πετάλια που με ένα διακόπτη απεμπλοκής στον πίσω τροχό μετατρέπεται σε ποδήλατο. Σε κατάσταση καινούριου και αυτό και φυσικά έτοιμο να πάρει μπροστά με δύο-τρεις ορθοπεταλιές.

Λίγο πιο πίσω βρίσκονταν οι γιαπωνέζες της παρέας. Το Ηonda CX500c café racer που είχαμε συναντήσει τυχαία στο Ηράκλειο και ήταν αυτό που ουσιαστικά μας ειχε οδηγησει στο γκαράζ του αγαπητου Γιάννη. Δίπλα στο café racer ηταν το «αδελφάκι» του, μία CX 500c του 1981 αυθεντική όπως ακριβώς έβγαινε από το εργοστάσιο.

Για χρόνια ήταν παρκαρισμένη κάτω από ένα δέντρο στην περιοχή του Ατσαλένιου, μέχρι που πέρασε από εκεί ο Γιάννης και επαναλήφθηκε η γνωστή ιστορία…

H Φλορέττα

Ο ίδιος ειχε στο γκαράζ του μία Kreidler Florett ή αλλιώς «Φλορέττα» όπως είναι γνωστή στην Ελλάδα, η οποία μόλις την εβλεπες σου εκλεβε την καρδιά. 

Ο μαγικός φακός του Μάνου Κοκολάκη μας ειχε συνοδευσει μέχρι το γκαράζ του Γιάννη Γαϊτάνου και όταν άνοιξε η πόρτα μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Ο χρόνος για τη Φλορέττα του είχε σταματήσει στο 1962, τότε που στεκόταν καμαρωτή στη βιτρίνα της αντιπροσωπείας.

Όλα πάνω της, κάθε λεπτομέρεια ήταν αυθεντικά. Το κοντέρ, το φανάρι, τα μαρσπιέ και φυσικά το βάψιμο της που επιμελήθηκε ο Γιάννης Αρκουλάκης ήταν σαν να βγήκαν μόλις από το εργοστάσιο της Kreidler.

«Πάντα ήθελα να ανακατασκευάσω μία Φλορέττα», μας ειχε είπε ο κύριος Γιάννης και με δυο «μανιβελιές» ξύπνησε το δίχρονο πενηντάρι μοτέρ της. «Τη βρήκα σε ένα στάβλο στις ποταμιές, ήταν σε τόσο κακή κατάσταση που μου την έδωσαν έτσι, χωρίς λεφτά. Μετά από πολλούς μήνες και αρκετές ώρες δουλειάς κατάφερα να την κάνω σαν καινούρια»,  ειχε πει και ειχε κουμπωσει την πρώτη στο τεσσάρι κιβώτιο ταχυτήτων της Φλορέττας.

«Δουλεύουν τα πάντα κανονικά, μια φορά το μήνα τη βγάζω για βόλτα, για να μη χαλάσει από την ακινησία», ειχε επισημάνει και ειχε φυγει για μία βόλτα στο τετράγωνο ενώ η ευωδία από το καμένο λάδι του δίχρονου μοτέρ και ο χαρακτηριστικός ήχος της «Φλορέττας» ειχαν γυρισει το χρόνο πίσω, μισό αιώνα.

(Φωτογραφίες: Μάνος Κοκολάκης, απαγορεύεται η αναδημοσίευση τους χωρίς γραπτή άδεια) - Το θέμα είχε δημοσιευτεί από τον Ανδρέα Κριτσωτάκη στο creteplus.gr, που επιμελήθηκε το θέμα και στο newshub.gr