Ηρακλής Μπουλουκάκης στο newshub.gr: Αντί να αξιοποιηθεί το νερό του Αλμυρού, πάει χαμένο (Βίντεο)

Από το 1961 αναζητούν την τρύπα από την οποία δέχεται ο Αλμυρός Ποταμός νερό από τη θάλασσα - Ο γνωστός επιστήμονας Ηρακλής Μπουλουκάκης μιλάει στο newshub.gr και ξεσκεπάζει μια απίστευτη ολιγωρία όλα αυτά τα χρόνια, ενώ έχει κάνει σειρά προτάσεων για την αξιοποίηση των νερών που ξεπερνούν κάθε χρόνο τα 240 εκατομμύρια κυβικά

63 χρόνια πέρασαν από την πρώτη μελέτη και ακόμα, μέχρι σήμερα, το Ελληνικό κράτος δεν έχει βρει τους τρόπους για την εκμετάλλευση του νερού του Αλμυρού Ποταμού. Μία τρύπα ψάχνουν από το 1961 που ξεκίνησαν οι έρευνες, για να την απομονώσουν και να μην μπαίνει αλμυρό νερό στον Ποταμό. Και όλες αυτές τις δεκαετίες, αυτή η τρύπα φαίνεται να συγκοινωνεί με τη θάλασσα περιοχή στο Μπαλί του Ρεθύμνου, αλλά δεν έχει μέχρι σήμερα διασταυρωθεί και επιβεβαιωθεί η εκτίμηση αυτή. Όμως, στο μεταξύ, ο γεωλόγος, υδρογεωλόγος και μηχανικός περιβάλλοντος - γνωστός για την επιτυχημένη θητεία του στη Διεύθυνση Υδάτων στο Ηράκλειο- Ηρακλής Μπουλουκάκης, εδώ και χρόνια έχει μια σειρά προτάσεων, που για λόγους ανεξήγητους, δεν γίνονται αποδεκτές και δεν υλοποιούνται από το κράτος και τους αρμόδιους φορείς.
Ο Ηρακλής Μπουλουκάκης παραχώρησε στο newshub.gr μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη για όλα αυτά τα ζητήματα.

(Ο κ. Μπουλουκάκης με το δημοσιογράφο του newshub.gr Χριστόφορο Παπαδάκη)

-Κύριε Μπουλουκάκη, πάνω από 240 εκατομμύρια κυβικά νερού καταλήγουν κάθε χρόνο από τον Αλμυρό Ποταμό στη θάλασσα. Κι όμως, η Κρήτη που θα μπορούσε - έστω η Ανατολική - να λύσει και με το παραπάνω τα σοβαρά προβλήματα της σε νερό, αφήνεται όλα αυτά τα χρόνια, στο έλεος της ξηρασίας και μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι με 70 εκατομμύρια κυβικά, θα μπορούσαμε να καλύψουμε στο 100% τα φράγματα και τις λιμνοδεξαμενές του νησιού μας. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;

"Όταν ήμουν διευθυντής της Διεύθυνσης Υδάτων Ν. Ηρακλείου το 2009, είχα στείλει δύο έγγραφα προς τους αρμόδιους φορείς. Και μέσα σε αυτά τα έγγραφα ανέφερα, πόσες μέρες το έτος κάθε χρόνο έχει γλυκό νερό ο Αλμυρός. Συγκεκριμένα, το νερό μπορεί να είναι μία εβδομάδα γλυκό το χρόνο. Μπορεί να είναι 20 μέρες. Μπορεί να είναι ένα μήνα. Μπορεί να είναι δυο μήνες. Μπορεί να είναι 9 μέρες. Έφτασε και 33 και 83 μέρες. Ο αριθμός των ημερών αυτών, είναι συνάρτηση των βροχοπτώσεων.
Και να διευκρινίσουμε στο σημείο αυτό πως το νερό της βροχής που πέφτει στους ορεινούς όγκους, όπου υπάρχουν ασβεστόλιθοι, πέφτει το 50% μέσα στη γη. Γι αυτό δεν βλέπουμε ρέματα και ποταμούς στον Ψηλορείτη και στα βουνά μας. Στον κάμπο όμως, όπως είναι στη Μεσαρά ή στη Θεσσαλία ή στην Πεδιάδα του Καστελίου, δεν πάει το 50% κάτω στη γη. Πάει ένα 18% με 20%. Αν εσύ τραβάς 21% τι θα γίνει; Έχουμε λοιπόν τον Αλμυρό, που μας δίνει κατά έτος 240 εκατομμύρια κυβικά νερού. Και αυτά τα νερά έρχονται από τον Ψηλορείτη».

-Μιλήστε μας για τις διαχρονικές προσπάθειες και μελέτες.

«Το 1961 ξεκίνησαν οι μελέτες. Και μέχρι τώρα δεν έχει εξακριβωθεί, από πού υφαλμυρώνει το νερό. Κάνανε λοιπόν κάποιες ιχνηθετήσεις στον κόλπο του Μπαλί στο Ρέθυμνο. Εκεί υπάρχουν τουλάχιστον 15 υποθαλάσσιες τρύπες. Που όταν βρέχει πολύ το χειμώνα, από τη θάλασσα μέσα αναβλύζει γλυκό νερό. Το καλοκαίρι ρουφάνε θαλασσινό νερό. Πού πάει το νερό αυτό; Έκαναν λοιπόν ιχηθέτηση στον κόλπο του Μπαλί και μετρούσαν με παρατηρητές το νερό. Έπαιρναν δείγματα νερού κάθε μια ώρα και έπαιρναν δείγμα και κατά το ΙΓΜΕ δεν πάει το νερό στον Αλμυρό.
Αλλά κατά τον μακαρίτη Περικλή Οικονομόπουλο, που ήταν γεωλόγος του ΙΓΜΕ παλιά,  το νερό επικοινωνεί.  
Αλλά και ο δύτης Μανόλης Βουτσαλάς, είχε κάνει κάποτε ανάλογο πείραμα. Είχε ρίξει στον Αλμυρό χρωματιστά άχυρα και ο ίδιος είπε ότι αυτά βγήκαν πράγματι στο Μπαλί.
Το 2009 κάνω δεύτερο γράμμα. Και καλώ όλους τους μελετητές που είχαν ασχοληθεί με τον Αλμυρό. Και τους κάλεσα όλους. Λέω «φέρτε μου τα στοιχεία σας».
Αφού τις διάβασα, είχα μια αβεβαιότητα. Άλλος τα έλεγε έτσι. Άλλος έλεγε να κάνουμε στοά. Άλλος έλεγε να σηκώνουμε στα 25 μέτρα τον Αλμυρό.
Εγώ τότε τους είπα, ότι μέχρι να ξεκαθαρίσουμε τι θα κάνουμε, θα πρέπει να πάρουμε το γλυκό νερό. Που το καλοκαίρι ανέρχεται σε 6,5 κυβικά το δευτερόλεπτο".

-Όπως είναι σήμερα ο Αλμυρός, μπορούμε; Τι χρειάζεται να γίνει πρώτα και κύρια;

«Πριν από οποιαδήποτε ενέργεια είναι ανάγκη να γίνει ένας δυνατός καθαρισμός του ποταμού από τα καλάμια που υπάρχουν αλλά και από οτιδήποτε άλλο υπάρχει στο βυθό του. Παλιά υπήρχαν μέχρι και αυτοκίνητα. Αλλά παλιότερα εντός του Αλμυρού είχαν βρεθεί ακόμα και βόμβες που είχαν ρίξει μέσα οι Γερμανοί στην Κατοχή»!

-Είναι πράγματι τόσο καθαρό που λένε, το νερό του Αλμυρού;

«Όταν βλέπεις το νερό και έχει αγωγιμότητα 300  ppm αυτό σημαίνει ότι είναι καλύτερο ακόμα και από το εμφιαλωμένο. Αυτές τις ποσότητες όμως δεν υπάρχει τρόπος να τις αποθηκεύσεις. Άρα τι πρέπει να κάνεις;
Το 1968 ήρθαν Γάλλοι δύτες. Κατέβηκαν σε μεγάλο βάθος αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν από πού υφαλμυρώνει το νερό. Η μόνη αυτή τη στιγμή ένδειξη είναι το Μπαλί.
Όπως σας είπα και προηγουμένως, ο δύτης Μανόλης Βουτσαλάς είχε ρίξει χρωματιστά άχυρα τότε μέσα στο Μπαλί και μας λέει ότι βγήκαν στον Αλμυρό.
Αν όμως βρεις την τρύπα και την κλείσεις, υπάρχει ο κίνδυνος να σπάσει από άλλο σημείο. Άρα θα πρέπει να βάλεις κάτι σαν φουγάρο πάνω από τη θάλασσα. Να εκτονώνεται η πίεση και να μην μπαίνει η θάλασσα μέσα.
Εγώ λοιπόν έχω προτείνει, μέχρι να ξεκαθαρίσουμε από πού υφαλμυρώνει ο ποταμός τι έχουμε δεδομένο;  Έχουμε κάποιες βδομάδες και μέρες που έχουμε γλυκό νερό. Μπορείς λοιπόν να βάλεις ένα φίλτρο υπεβύθισης να κατακρατά τα στερεά συστατικά και να το αποθηκεύσεις.
Μια μελέτη που έχει γίνει πρόσφατα, ανέφερε ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα φράγμα στον Σταθερώνα κάτω από την Τύλισσο που βάζει γύρω στα 20 εκατομμύρια κυβικά. Και να φτιάξουμε και μια δεξαμενή ψηλά, που όταν είναι γλυκό το νερό, να πηγαίνει στην κατανάλωση αμέσως.
Αυτό είναι κάτι που μπορούσε εύκολα να γίνει. Βάζεις ένα αγωγιμόμετρο στη λεκάνη και βάζεις και αισθητήρες μέσα που μετράνε την ποιότητα του νερού, την παροχή του νερού κ.λπ. Αλλά για να τα κάνεις αυτά πρέπει με λίγα λεφτά να αλλάξεις τα υδροδιαφράγματα που έχουν καταστραφεί και να βάλεις και έναν υπερχειλιστή.
Όταν προ ετών έκαναν το σχετικό πείραμα έκλεισαν το φράγμα του Αλμυρού με μαδέρια. Και έβρεξε πολύ και φοβήθηκαν ότι θα μπορούσε να είχαν σπάσει τα μαδέρια από την πίεση και να πνίξουν τα νερά το Γάζι και έτσι σταμάτησαν το πείραμα.
Αλλά στο λίγο χρονικό διάστημα που έγινε, είδαν ότι είχαν μια βελτίωση στο νερό γύρω στο 12,5%.
Το πρώτο πείραμα έγινε το 1977 που είχαν κλείσει το φράγμα για έναν μήνα. Και το δεύτερο έγινε το 1987 και κράτησε δύο – τρεις μήνες.
Κάνανε λοιπόν και έναν αριθμό γεωτρήσεων ανάντι της πηγής, δηλαδή από τη μεριά της Κέρης και μετά το 1968 επιχείρησαν ανεπιτυχώς την απόφραξη των αγωγών της πηγής. Και μια άλλη εταιρεία το 1973 προχωρεί στην ανέγερση ρυθμιστικού φράγματος ύψους 10 μέτρων.
Στη συνέχεια έγινε μια συζήτηση για την ανύψωση του φράγματος στα 25 μέτρα για να γλυκάνει το νερό.
Αυτό που εγώ λέω είναι γιατί να μην το κλείσουμε στα 10 μέτρα να το ελέγξουμε; Αφού το έχουμε στα 10 μέτρα. Ας το κλείσουμε για δύο – τρία υδρολογικά έτη να το ελέγξουμε.
Τι μπορεί τώρα να γίνει με αυτό; Πέρα από το θέμα του νερού του Αλμυρού, είναι και οι γεωτρήσεις που βρίσκονται πάνω από τον Αλμυρό στην Κέρη και έχουν και αυτές «τσιμπήσει» αλμυρό νερό. Έτσι θα γλυκάνει και το δικό τους το νερό. Άρα, λοιπόν μόλις το σηκώσεις «πιάνεις και τις γεωτρήσεις αμέσως».

-Έχει πει στο newshub.gr κ. Μπουλουκάκη ο γνωστός Ηρακλειώτης και πρώην πρόεδρος της ΟΑΣΝΗ Θανάσης Καλύβας, ότι τώρα που κατασκευάζεται ο ΒΟΑΚ θα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να περάσουμε "αναμονές" ώστε στο μέλλον, να μπορούμε χωρίς να ξανασκάβουμε να οδηγήσουμε το νερό αυτό όπου θέλουμε. Εσείς τι λέτε;

«Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Τώρα που φτιάχνεται ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης, θα μπορούσαν να αφήσουν "αναμονές" που αν κάνουμε αργότερα ενιαία διαχείριση του νερού να μην ξανασκάψουμε.
Άρα αυτά τα δύο βήματα προτείνω εγώ τώρα. Από τη μια να μπουν αυτές οι αναμονές στον ΒΟΑΚ. Και από την άλλη να κλείσουμε το φράγμα και να το ελέγξουμε για δύο τρία χρόνια για να δούμε αν θα εξακολουθήσει να μπαίνει μέσα αλμυρό νερό, αφού τοποθετήσουμε αισθητήρες με καταγραφικά.
Μια άλλη μέθοδος είναι να πας μέσα από τα Ληνοπεράματα στο φαράγγι και να κάνεις μια στοά και να το παίρνεις με μικρό κόστος πριν αυτό καταλήξει στο φράγμα.
Και μια τρίτη πρόταση είναι, να δούμε μήπως με το νερό του Αλμυρού θα μπορούσαμε να παράγουμε και ενέργεια.
Αλλά εδώ μπαίνουν κι άλλα ερωτήματα για να αντιμετωπίσουμε συνολικά το κόστος εκμετάλλευσης του νερού. Μήπως και οι ίδιοι οι δήμοι, να στραφούν σε αυτή τη λύση παραγωγής ενέργειας για να μειώσουν το κόστος»;