Κράνος: Σώζει ζωές αλλά δεν το έχουν καταλάβει όσοι οδηγούν μηχανές – Μια αληθινή ιστορία από τον Ευτύχη Σαρτζετάκη

«Το κράνος σώζει ζωές», λένε οι ειδικοί, όμως δε φαίνεται αυτό να έχει γίνει συνείδηση σε όσους οδηγούν μηχανές. Το newshub.gr δημοσιοποιεί σήμερα μια αληθινή ιστορία. Ο γνωστός Ηρακλειώτης – πρώην πρόεδρος των εργαζομένων στο δήμο Ηρακλείου – Ευτύχης Σαρτζετάκης, που μετέχει εδώ και χρόνια σε «φόρουμ» μηχανόβιων με μηχανές μεγάλου κυβισμού, πριν από μερικά χρόνια είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα από το οποίο βγήκε ζωντανός και χωρίς το παραμικρό τραύμα, χάρη στο πολύ ακριβό κράνος των 700 ευρώ που φορούσε!

Συγκεκριμένα, όπως τονίζει ο Ευτύχης Σαρτζετάκης, δυστυχώς κυρίως οι νέοι άνθρωπο ανεβαίνουν στις μηχανές τους, είτε χωρίς κράνος, είτε με κράνη των 40 και των 50 ευρώ. Σύμφωνα με τον ίδιο, από τη στιγμή που αποφασίζουμε να οδηγήσουμε δίκυκλο όχημα, ανεξάρτητα από τον κυβισμό, θα πρέπει πρώτα να επενδύσουμε στο κράνος.

Ο ίδιος μας εξιστορεί την περιπέτεια του που είχε συμβεί το 2016:

«Γυρνούσα με τη μηχανή μου 1.100 κυβικών από τον Άγιο Νικόλαο. Και πάνω από τη Σταλίδα, μετά το τούνελ, βλέπω το δρόμο άδειο μπροστά μου. Ανοίγω το γκάζι και ξαφνικά από την απέναντι μεριά, ένας τουρίστας με τη γυναίκα του και ένα παιδάκι στο πίσω κάθισμα, κάνει αναστροφή πάνω στον ΒΟΑΚ με αποτέλεσμα εγώ πλέον να προσπαθώ να αντιδράσω. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. «Καρφώθηκα» πάνω στο αυτοκίνητο. Έφυγα και βρέθηκα 200 μέτρα παρακάτω με τούμπες, μέσα σε πέτρες, σε βράχια κ.λπ. Και όλη αυτή η ιστορία που βλέπετε εδώ στο κράνος είναι χαρακτηριστική.

Βλέπετε ότι το χτυπάω με αιχμηρό αντικείμενο και δεν αφήνει κανένα σημάδι. Και όμως από εκείνο το ατύχημα έχει αυτά τα σημάδια. Αν δεν υπήρχε το κράνος δεν θα είχα σωτηρία. Χρωστάω τη ζωή μου στον εξοπλισμό μου, στην ψυχραιμία μου και φυσικά στην Παναγία»!

Για τη λέσχη των μοτοσυκλετιστών στην οποία ανήκει, ο Ευτύχης Σαρτζετάκης μας λέει: «Έχουμε ένα φόρουμ πανελλήνιο μοτοσυκλετιστικό με 7.000 μέλη περίπου. Έχουμε μάθει ασφαλή οδήγηση. Οδηγάμε πάντα με τον απαραίτητο εξοπλισμό, με μπουφάν, παντελόνια κράνος κ.λπ και είναι ένας λόγος που εγώ ζω αυτή τη στιγμή. Είχα όλον αυτό τον εξοπλισμό και  σηκώθηκα και δεν είχα πάθει το παραμικρό»!

Το μήνυμα προς τους νέους

Ποιο είναι όμως το μήνυμα του προς τους νέους; «Δεν μπορείς να δίνεις ένα σωρό λεφτά να ομορφαίνεις το μηχάνημα σου και να μη δίνεις λεφτά για το κράνος. Το κράνος μου κάνει 700 ευρώ. Ο κάθενάς πρέπει να κοστολογεί τη ζωή του. Το κράνος δεν το παίρνουμε για την τροχαία. Το παίρνουμε για να σώσουμε το κεφάλι μας. Κράνη των 30, των 40 και των 50 ευρώ που τα βρίσκουμε και τα παίρνουμε για να κοροϊδέψουμε την Αστυνομία, δεν προστατεύουν το κεφάλι μας.

Έχω παραδείγματα φίλων μου που «καρφώθηκαν» με τέτοια κράνη και κινδύνεψε η ζωή τους. Ακόμα και σε μηχανάκια μικρού κυβισμού. Είναι τέτοιες οι δυνάμεις που ασκούνται… Αυτό που με πληγώνει ιδιαίτερα την περίοδο αυτή, είναι αυτά τα παιδιά με τα πατίνια, τα οποία δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι δυνάμεις ασκούνται. Δηλαδή και με 20 χιλιόμετρα να πηγαίνεις, όταν πέσεις κάτω σκοτώνεσαι. Εμείς οι γονείς που έχουμε τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και προσέχουμε να μην πέσουνε κάτω να χτυπήσουν στο σαλόνι και την ίδια ώρα μόλις μεγαλώσουν, αντί να πάει ο παππούς να κάνει δώρο ένα κράνος να τον προστατέψει, δε δίνει σημασία. Σου λέει «τον έκανα εγώ άντρα» και πάνε και σκοτώνονται»…

Για την ιστορία του 2016, ο Ευτύχης Σαρτζετάκης συμπληρώνει πως ήταν Σεπτέμβριος μήνας. «Η μηχανή ήταν 1.200 κυβικά και καταστράφηκε ολοσχερώς. Ήταν Λιθουανοί τουρίστες που στην πατρίδα τους κάνουν αναστροφή στα εθνικά δίκτυα σύμφωνα με την εμπειρία των ταξιδιών που έχουμε κάνει στην Ευρώπη. Απλά εδώ δεν υπάρχει η απαραίτητη σήμανση στον ΒΟΑΚ που αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
Και όταν ο άνθρωπος έχασε την έξοδο για Σταλίδα θέλησε να κάνει αναστροφή. Ενώ θα μπορούσε να υπάρχει μια πινακίδα, που να λέει «στα 200 μέτρα είναι κυκλικός κόμβος που πάει για τον Μοχό. Και βλέποντας την πινακίδα αυτή θα μπορούσε να πάει εκεί και να στρίψει νόμιμα αντί να κάνει αυτή την αναστροφή μπροστά μου στα 50 μέτρα και να «καρφωθώ» επάνω του»…