Κρήτη: Μια ξεχωριστή εξόρμηση στα Λευκά Όρη και στο φαράγγι της Αράδαινας (Φωτο +Βίντεο)

Ήταν μια εξόρμηση αυτή στα Λευκά Όρη, που την συζητάγαμε χρόνια. Δεν είναι εύκολη, γιατί δε γίνεται σε μια μέρα λόγω της απόστασης και βέβαια χρειάζεται οργάνωση. Όμως τελικά τα καταφέραμε κι ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου έζησε ένα διήμερο στις 6-7 Σεπτεμβρίου 2024, γεμάτο από διαφορετικά τοπία και χρώματα: παραδοσιακά χωριά, κοπάδια αιγοπρόβατα, ψηλά βουνά, άγρια φαράγγια, φανταστικές παραλίες: τυπικό κρητικό τοπίο δηλαδή! 

ΑΝΩΠΟΛΗ

Ξεκινάμε λοιπόν αργά το μεσημέρι με ΙΧ (που να βρεις λεωφορείο εν μέσω τουριστικής σεζόν), προερχόμενοι κι από τις τρεις πόλεις του νομού μας. Η διαδρομή ως εκεί κουραστική καθώς διασχίζουμε ολόκληρη την Κρήτη από τα ΒΑ ως  τα ΝΔ, κίνηση πολλή, ζέστη. Φτάνουμε τελικά στην Ανώπολη, που θα είναι το ορμητήριό μας για τις επόμενες μέρες. Όμορφο χωριό με βαριά ιστορία, που βρίσκεται σε ένα εύφορο οροπέδιο στα ριζά των Λευκών Ορέων μισή ώρα απ’ τη Χώρα Σφακίων. Οι 242 (κατά την Βικιπαίδεια) κάτοικοι είναι ήρεμοι κι ευγενικοί κι ασχολούνται με τη γεωργία και κυρίως με την κτηνοτροφία, αν και τα τελευταία χρόνια έχει εισβάλλει δυναμικά ο ορειβατικός  τουρισμός κι έχει αφήσει έντονο το αποτύπωμά του: έρχονται λόγω της γειτνίασης με τα θρυλικά βουνά αποστολές πεζοπόρων, ορειβατών, σπηλαιολόγων, σκιέρ κι οι ντόπιοι τους βοηθάνε οργανωτικά στο έργο τους. Έτσι γίνεται και μ’ εμάς. Διαμοιραζόμαστε στα λιγοστά ελεύθερα δωμάτια της Ανώπολης (είναι κλεισμένα σχεδόν ως τέλη Οκτώβρη!!!), τρώμε το περίφημο τσιγαριαστό στις ονομαστές ταβέρνες), που είναι φίσκα, και συνεννοούμαστε για τη μεταφορά μας την επομένη στο βουνό!

ΛΕΥΚΑ ΟΡΗ (ΠΑΧΝΕΣ – ΓΑΒΑΛΑΣ)

Νωρίς το πρωί του Σαββάτου μετά τον καφέ και τη σφακιανή πίτα, επιβιβαζόμαστε στα ειδικά διαμορφωμένα για τις ανάγκες των ορειβατών φορτηγάκια και βουρ για τις κορφές. Ο καιρός είναι ζεστός κι ανέφελος, ιδανικός για καροτσάδα. Η θέα στα νότια παράλια μαγευτική, φαίνονται Γαύδος και Γαυδοπούλα, στο βάθος. Περνάμε από δάσος με πεύκα και κρητικά (οριζοντιόκλαδα) κυπαρίσσια (Cupressus sempervirens) κι ανασαίνουμε την αναζωογονητική μυρωδιά τους. Άλλο ένα ευλογημένο σαββατοκύριακο στη φύση μάς περιμένει! Η πάνω από μία ώρα ως τις Ρουσιές ούτε ξέρω πότε πέρασε!

Στον δρόμο θα συναντήσουμε μία κατασκήνωση σπηλαιολόγων κι οι οδηγοί μας, Μανούσος κι  Αντώνης, τους αφήνουν εφόδια. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην άκρη του δρόμου δείχνουν ότι κι άλλες ομάδες είναι ήδη καθ’ οδόν. Και πώς αλλιώς αφού τα Λευκά Όρη ή Μαδάρες καλύπτουν μια έκταση μήκους 60 και πλάτους 35 χλμ., το μεγαλύτερο τμήμα του νομού Χανίων κι έχουν συνολικά 58 κορυφές άνω των 2.000μ.!!! Κύριο χαρακτηριστικό τους, η «αλπική έρημος», ένα εσωτερικό υψίπεδο στα 1.800-2.100 μ., που περιβάλλεται από μία "θάλασσα" κορυφών και στο οποίο δε φυτρώνει σχεδόν τίποτα. «Εξαιτίας της ιδιαιτερότητας της μορφολογίας τους, ο αναβάτης οφείλει πάντα να διαθέτει γνώσεις και μέσα προσανατολισμού, αλλιώς υφίσταται σοβαρή πιθανότητα να χαθεί», διαβάζουμε στη Βικιπαίδεια. Όμως εμείς δεν ‘μασάμε’ καθώς έχουμε έμπειρο οδηγό, τον Γιώργο Βαρδάκη κι από δίπλα την αγαπημένη μας, Στεφανία Παπαδάκη, που ξεδιπλώνει τους χάρτες της και ξέρει απέξω όλες τις κορφές γύρω ανάγυρα.

Εξάλλου η ανάβαση στις Πάχνες είναι αρκετά εύκολη, από μονοπάτι πολύ καλά σηματοδοτημένο. Σε μιάμιση ώρα ομαλής ανηφόρας είσαι εκεί κι άλλο τόσο πίσω! Συνολικά γύρω στα 7 χλμ κι υψομετρική 490 μ. Δεν είναι η δυσκολότερη κορυφή οι Πάχνες λοιπόν, αφού αρκετά κοντά στα 2.453 μέτρα τους –τρία λιγότερο απ’ τον Ψηλορείτη- σε φέρνουν τα φορτηγάκια. Ωστόσο η θέα από εκεί είναι ανεπανάληπτη αφού όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου θ’ αντικρίσεις βουνοκορφές, που δεν έχουν τελειωμό. Δυστυχώς για σήμερα η ώρα και οι αντοχές της ομάδας δεν θα μας επιτρέψουν να πάμε και στον Τροχάρη. Αντ’ αυτού προτείνει η Στεφανία τον γειτονικό μας Γαβαλά, όπερ και γίνεται!

ΦΑΡΑΓΓΙ ΑΡΑΔΑΙΝΑΣ – ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΑΡΜΑΡΑ

Επόμενη μέρα, αφού χορτάσαμε από κορφές, είπαμε να κάνουμε μια «βουτιά» στο βαθύ φαράγγι της Αράδαινας κι έπειτα άλλη μία στην περίφημη παραλία «Μάρμαρα». Τα γνωστά φορτηγάκια μάς οδηγούν ως τη μεταλλική γέφυρα που έφτιαξε η οικογένεια Βαρδινογιάννη τη δεκαετία του ’90, για να ενώσει οδικά τα χωριά Αράδαινα και Άγιος Ιωάννης με την Ανώπολη, ένα αξιοθέατο σήμερα από μόνη της, καθώς είναι η πιο ψηλή της Ελλάδας (138μ.) και η δεύτερη ψηλότερη της Ευρώπης και γι΄ αυτό πολύ συχνά εδώ θα δούμε τους φανς του είδους να κάνουν  bungee jumping!

Περνάμε το ομώνυμο χωριό, που η παράδοση λέει ότι εγκαταλείφθηκε από μια βεντέτα για ένα ..κουδούνι! Είναι πολύ γραφικό και τα ερείπια δείχνουν μεγάλες δόξες στο παρελθόν. Έπειτα κατηφορίζουμε το φιδογυριστό καλντερίμι, που οδηγεί στην κοίτη του φαραγγιού. Η γέφυρα από κάτω μοιάζει να αιωρείται πολύ ψηλά πάνω απ’ το κεφάλι μας. Το φαράγγι είναι από τα πιο δύσκολα, αλλά και τα πιο όμορφα της Κρήτης. Δεν το βαριέσαι καθόλου: για το βάθος του, για το μονοπάτι που κρέμεται στην άκρη του γκρεμού, για τις περίφημες σκάλες, που είναι και το σήμα κατατεθέν του, για τα δύσβατα σημεία όπου έχουν πέσει βράχοι, τους οποίους πρέπει να προσπεράσουμε χρησιμοποιώντας χέρια, πόδια, για τα κάθετα κατακόκκινα τοιχώματά του, τα αυθάδικα κατσίκια που τεμπελιάζουν κάτω απ’ τα δέντρα, τις σπηλαιώσεις του και τόσα άλλα. Κι ακόμα γιατί βγάζει στην περίφημη παραλία «Μάρμαρα», από τις πιο όμορφες της νότιας Κρήτης, προσβάσιμη μόνο με τα πόδια ή με βάρκα. Μια μοναδική βοτσαλωτή παραλία με καθαρά νερά, γνωστή για τις εντυπωσιακές σπηλιές της, όπου το φως του ήλιου δημιουργεί τουρκουάζ ανταύγειες μέσα στο νερό! Απόλαυση!

Έπειτα ακολουθώντας το παραλιακό μονοπάτι Ε4 αρχικά, και κατόπιν το ανηφορικό πέρασμα προς Λιβανιανά, θα βγούμε στο σημείο που θα μας μαζέψουν τα γνωστά φορτηγάκια. Κάπου εδώ συνειδητοποιείς ότι το ταξίδι τελειώνει....

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Ό,τι πρέπει ήταν το Σαββατοκύριακο αυτό, για να μαζέψουμε εικόνες και δυνάμεις για τον επερχόμενο χειμώνα. Ευχαριστούμε θερμά τον αρχηγό μας, Γιώργο Βαρδάκη αλλά και τη Στεφανία Παπαδάκη για την παρέα και τη συνδρομή της στην πραγματοποίηση του, τον Κωστή Γλυμενάκη απ’ την Ανώπολη και την ακούραστη οικογένειά του, που οργάνωνε κάθε μας κίνηση στην περιοχή, τον κύριο Ορφανουδάκη, που μας κέρναγε πάντα τόσα καλούδια απ’ τον φούρνο του και βέβαια τον βετεράνο ορειβάτη του Ε.Ο.Σ. Ηρακλείου Μιχάλη Λυρατζάκη για τις πληροφορίες και τις συμβουλές του! Μακάρι να είμαστε όλοι καλά να  χαιρόμαστε τις ομορφιές του κρητικού τοπίου!