Πα.Γ.Ν.Η.: Οι Κοινωνικοί Λειτουργοί λένε «όχι» στο εντέλλεσθε – Αποκαλυπτική ανακοίνωση για την πραγματική φροντίδα

Σε μία εκτενή ανακοίνωση, οι Κοινωνικοί Λειτουργοί του Πα.Γ.Ν.Η. καταγγέλλουν την εντατικοποίηση των καθηκόντων τους και τη μεταχείρισή τους ως εκτελεστικά όργανα ενός αποσπασματικού συστήματος. Με μόλις τέσσερις μόνιμους υπαλλήλους να καλύπτουν 12 οργανικές θέσεις, και με τις αυξημένες ανάγκες των περιστατικών ψυχικής υγείας και ενδοοικογενειακής βίας, τονίζουν ότι η πραγματική φροντίδα δεν μπορεί να περιορίζεται σε «εντέλλεσθε», αλλά απαιτεί σεβασμό, συνεργασία και ολιστική προσέγγιση για τον άνθρωπο.

Αναλυτικά η ανοιχτή επιστολή του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΓΝΗ: 

«Αγαπητές/οί συμπολίτες,

Τον τελευταίο χρόνο, ολοένα και συχνότερα, ακούμε για «εντέλλεσθε» σε εργαζόμενους στις υπηρεσίες Υγείας. Μετά τους ιατρούς και νοσηλευτές/τριες σειρά πήραμε και οι Κοινωνικοί Λειτουργοί.

Συγκεκριμένα, κοινοποιούνται αποφάσεις που διατάσσουν τους Κοινωνικούς λειτουργούς να εκτελέσουν εντολές χωρίς να έχουν κληθεί να συμμετάσχουν σε κανένα ουσιαστικό σχεδιασμό.

Επαγγελματίες που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη φροντίδα του ανθρώπου, στην κοινωνική συνοχή, στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην στήριξη των πιο ευάλωτων, αντιμετωπίζονται σαν εκτελεστικά όργανα ενός μηχανισμού με διαφορετικό προσανατολισμό από τα παραπάνω.

Επιπλέον, στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας Πα.Γ.Ν.Η. από τις 12 οργανικές θέσεις καλύπτονται μόλις οι 4 με μόνιμους κοινωνικούς λειτουργούς, δηλαδή το μόνιμο προσωπικό είναι κάτω του 50%!

Εμείς οι 4, μαζί με 2 συμβασιούχους συναδέλφους σηκώνουμε το βάρος όλων των κοινωνικών περιστατικών του Νοσοκομείου και επιπροσθέτως το βάρος περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας και παιδικής προστασίας σε όλη την Κρήτη, καθώς το Νοσοκομείο αποτελεί τον πρώτο φορέα που οδηγούνται κατόπιν εισαγγελικής εντολής θύματα βίας (γυναίκες και παιδιά).

Επισημαίνεται αύξηση αυτών των περιστατικών πάνω από 35% για το έτος 2025 και αναμένεται ακόμα μεγαλύτερη τα επόμενα έτη.

Η αναντίστοιχη με τα καθήκοντα στελέχωση και η κατάσταση αυτή οδηγεί στα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης και επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι κανένας από εμάς δεν έχει λάβει επικουρική και επαρκή κανονική άδεια που δικαιούται, για να μπορέσει να ανανεώσει δυνάμεις και να ανταποκριθεί με ασφάλεια στα επιστημονικά του καθήκοντα.

Πώς λοιπόν με όλα τα προαναφερθέντα μπορεί να υπάρξει πραγματική φροντίδα όταν το «εντέλλεσθε» αντικαθιστά το σεβασμό και την επιστημονική μας γνώση.

Πώς μπορούμε να μιλάμε για «ψυχιατρική μεταρρύθμιση», όταν οι ίδιοι οι επιστήμονες που γνωρίζουν σε βάθος την ψυχοκοινωνική διάσταση του ανθρώπου αποκλείονται από το σχεδιασμό της;

Εδώ και δεκαετίες όμως τεράστια χρηματικά ποσά Ευρωπαίων φορολογούμενων έχουν δαπανηθεί στο όνομα της μεταρρύθμισης…

Πού πήγαν;

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

Ποια μεταρρύθμιση τελικά;

Πού είναι οι δείκτες αποκατάστασης που θα έπρεπε να αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι που νοσηλεύονται σε δομές ψυχικής υγείας επιστρέφουν μετά στην κοινότητα λειτουργικοί, ενεργοί, ζωντανοί και όχι παθητικοί;

Πού είναι ακριβώς οι δομές αποκατάστασης; Και όχι ασυλικού τύπου;

Το πρόβλημα δεν είναι η ψυχική υγεία ως επιστήμη ή ως ανάγκη αλλά η συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια κάποιων που χειρίζονται την υγεία σαν πειραματικό πεδίο, χωρίς ουσιαστική φροντίδα για τον άνθρωπο.

Η αλήθεια είναι πως στη χώρα μας δεν υπάρχει συνεκτικός οδηγός ψυχοκοινωνικής παρέμβασης για το σύνολο της κοινωνίας.

Οι Κοινωνικοί Λειτουργοί καλούνται ή διατάσσονται να μπαλώσουν τα κενά ενός συστήματος που λειτουργεί με αποσπασματικές εντολές και λύσεις αντί κοινό όραμα. Κι όμως, ο κοινωνικός λειτουργός δεν είναι εκτελεστικό όργανο. Ο κοινωνικός λειτουργός είναι επιστήμονας με ρόλο καθοριστικό, διαμεσολαβητικό, θεραπευτικό, συντονιστικό. Είναι εκείνος που βλέπει τον άνθρωπο ολιστικά όχι μόνο την νόσο, αλλά το περιβάλλον, τις διαπροσωπικές σχέσεις, τις δυνάμεις και δυνατότητες του οικογενειακού συστήματος.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να ξαναδούμε τι σημαίνει φροντίδα. Η Ολιστική φροντίδα δεν είναι εντολή. Δεν είναι το «εντέλλεσθε». Ολιστική φροντίδα είναι ο διάλογος, η συνεργασία, η ευθύνη, ο σεβασμός στην επιστήμη και στον άνθρωπο.

Όσοι επικαλούνται το «ενδιαφέρον» για τον ψυχικά πάσχοντα, ας αναλογιστούν, ποια κοινωνία θέλουμε;

Μια κοινωνία που να διατάσσει ή μια κοινωνία που να συνομιλεί;

Μια κοινωνία που να μετρά χρηματοδοτήσεις ή μια κοινωνία που μετρά αποκαταστάσεις

Γι’ αυτό λοιπόν, καλούμε κάθε πολίτη να δει πίσω από τις λέξεις και τις δηλώσεις. Κάθε πολίτη να απαιτήσει και να διεκδικήσει ένα σύστημα φροντίδας ισότιμο, δημόσιο, ολιστικό, συμμετοχικό, που να σέβεται τον επαγγελματία και να στηρίζει πραγματικά τον άνθρωπο.

Γιατί η φροντίδα δεν «εντέλλεσθε», χτίζεται με γνώση, συνεργασία, σεβασμό και ανθρωπιά.

Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας Πα.Γ.Ν.Η.». 

Διαβάστε Επίσης:

Υπό κατάρρευση τα νοσοκομεία στο Λασίθι - Οι τραγικές ελλείψεις και η αναλγησία απέναντι στο νομό

Σήμα κινδύνου από το Βενιζέλειο: Στο κόκκινο η υποστελέχωση – με επικίνδυνες ελλείψεις λειτουργεί η ΜΕΘ