Όταν ο «αετός» των Λευκών Ορέων πέταξε για το μεγάλο ταξίδι
Ο Μιχάλης Γιάνναρης, ήταν γιός ενός αγωνιστή ιερέα και γεννήθηκε το 1831, στους Λάκκους Κυδωνίας.
Στα 17 του, συνόδευσε τον πατέρα και τον αδελφό του στα Ιεροσόλυμα,
όπου βαπτίστηκε στον Ιορδάνη κι έκτοτε ονομάστηκε Χατζη-Μιχάλης. Μάλιστα το όνειρο του πατέρα του ήταν να γίνει κι εκείνος ιερέας, όμως η ζωή του τα έφερε αλλιώς.
Από τα νεανικά του χρόνια ακόμη, ο Γιάνναρης ήταν ατίθασος και ασυμβίβαστος. Έτσι κυριάρχησε στρατιωτικά, σε όλες τις επαναστάσεις από το 1866, μέχρι και την απελευθέρωση το 1913. Επίσης στα χρόνια της αυτόνομης Κρητικής Πολιτείας, διαδραμάτισε σοβαρό πολιτικό ρόλο.
Γιγαντόσωμος, με μακριά γενειάδα, μια όψη βιβλική, που εξέφραζε τους πόθους των Κρητικών για απελευθέρωση.
Την 1η Δεκεμβρίου 1913, στα 81 του παρασημοφορείται από τον τότε Βασιλέα Κωνσταντίνο, για την προσφορά του στους απελευθερωτικούς αγώνες της Κρήτης και παρουσία του τότε Πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου, υψώνει την ελληνική σημαία μαζί με τον Αναγνώστης Μάντακα, στο φρούριο Φιρκά των Χανίων
Εκτός από το τουφέκι ο «Αχιλλέας της Κρήτης» έπιανε συχνά και την πένα για να συγγράψει κείμενα, παρά το γεγονός
ότι τα γράμματα του ήταν λίγα. Έγραψε απομνημονεύματα και το ποίημα «Κρητικοπούλα» το οποίο αναφέρεται στην Επανάσταση του 1866.
Ο Γιάνναρης όταν ήρθε στο μεγάλο λιμάνι, διέμενε για κάποιο διάστημα εκεί που σήμερα στεγάζεται η Αδελφότητα. Το οίκημα αυτό αργότερα αγοράστηκε από τον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο και δωρίστηκε στους Κρητικούς του Πειραιά.
Τον Ιούλιο του 1916, ο «Διγενής» θα χάσει τη μάχη με το Χάρο αφήνοντας την τελευταία του πνοή, στην αγροτική κατοικία του στο Μάλεμε Χανίων.
Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη σε ένδειξη τιμής και με διαταγή της Κυβέρνησης του απενεμήθησαν τιμές υποστρατήγου. Από το Μάλεμε ο νεκρός μεταφέρθηκε στα Χανιά, όπου στο Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων, τον υποδέχεται πλήθος κόσμου. Η νεκρώσιμη ακολουθία ψάλλεται σε ατμόσφαιρα άκρως
συγκινησιακή, ενώ ανάμεσα στα στέφανα διακρίνονται αυτά της Βουλής των Ελλήνων, του Ελ. Βενιζέλου και άλλων προσωπικοτήτων. Στη συνέχεια το φέρετρο με το νεκρό τοποθετείται επί κιλλίβαντος πυροβόλου και μεταφέρεται στον Άγιο Λουκά, για να ταφεί σε τάφο που
έχουν επιλέξει οι οικείοι του. Οι δρόμοι της πόλης απ’ όπου περνά η πομπή, είναι γεμάτοι κόσμο που χειροκροτεί και
κλαίει, ενώ τα μαγαζιά, το Δημαρχείο, το Εργατικό Κέντρο και άλλα δημόσια καταστήματα, ακόμα και τα σπίτια, έχουν υψώσει μεσίστιες τις σημαίες.
Ο Κρητικός λαός έτσι ξεπροβοδίζει προς την αιωνιότητα το δικό του Κολοκοτρώνη.
Φτάνοντας όμως η πομπή στον Άγιο Λουκά και μέχρι να ψαλεί επί του τάφου η σχετική εκκλησιαστική ευχή και να εκφωνηθεί επιτάφιος λόγος, από το Δικηγόρο κ. Χαζηράκη, σεβάσμιοι γέροντες, που έλαβαν μέρος στους πολύμοχθους αγώνες της πατρίδας, ζητούν το σώμα του νεκρού.
Ο αετός της Μαδάρας μετέωρος πάνω απ’ τον τάφο μεταξύ ουρανού και γηςπεριμένει.
Οι διαπραγματεύσεις είναι σκληρές και η Πολιτεία αποφασίζει να διαθέσει στρατιωτικό όχημα που θα σύρει το κιλλίβαντα με το φέρετρο ως το Φουρνέ στα Ριζώματα
Το πλήθος επιδοκιμάζει την απόφαση. Τα σιρίτια, οι χρυσές επωμίδες, τα φράκα και τα παπιγιόν εξαφανίζονται. Στην αυλή
του Αγίου Λουκά βλέπεις μόνο ξεθωριασμένες βράκες, μαύρα μαντήλια με τα κρόσσια ριγμένα στα μάτια και μαυροφορεμένες γυναίκες που έχουν πληρώσει ακριβά με αίμα συγγενικό, τη λευτεριά τους.
Η πομπή φτάνει στα Ριζώματα την ώρα που ο ήλιος χάνονταν. Οι άντρες
σηκώνουν το φέρετρο με το νεκρό από τον κιλλίβαντα, περνούν τον ποταμό και αλλάζουν σχηματισμό.
Μπροστά μπαίνουν τα μουλάρια που ξέρουν να περπατούν με κλειστά τα μάτια στις κακοτράχαλες στράτες της Μαδάρας και οδηγούν την πομπή με ασφάλεια μέσ’ στη νύχτα.
Οι γυναίκες χωρίς να το καταλάβουν πιάνουν το μοιρολόι. Πόσα μοιρολόγια ειπώθηκαν εκείνη τη νύχτα μέχρι να φτάσουν στον Ομαλό......
Μα και στους άνδρες δεν έλειψαν οι στιχοπλόκοι.
Ωχου περήφανα πουλιά
και σταυραετοί τω Λάκκων
παντέρμα πετροχώραφα
κι ασκλάβωτη Μαδάρα
χαροκαμένη, αχώριστα
συντροφιασμένη Εξάρα
κλάψετε ο Χάρος νίκησε
το Τουρκοφάγο Δράκο.
Στο σπίτι του καπετάνιου τον περίμεναν οι λίγοι παραθεριστές και οι βοσκοί του Ομαλού με τον παπά. Φίλησαν το φέρετρο κι ύστερα περιποιήθηκαν αυτούς που το έφεραν. Πόδια και χέρια πληγωμένα, ρούχα σχισμένα, πρόσωπα λασπωμένα, ο ιδρώτας και η σκόνη της
Μαδάρας ... Τους βοήθησαν να πλυθούν, τους έδωσαν ρούχα καθαρά ν’ αλλάξουν και τους έβαλαν να κοιμηθούν
στον Πύργο.
Ύστερα πήραν το φέρετρο και το ‘φεραν στον τάφο, που περίμενε χρόνια τώρα ανοιχτός στο νότιο τοίχο του πύργου, το γίγαντα.
Ο παπάς διάβασε σιγανά την ευχή κι οι βοσκοί κατέβασαν όμορφα – όμορφα τον καπετάνιο στην αιώνια κατοικία του.
(Οι φωτογραφίες είναι απο το αρχείο της “ΟΜΟΝΟΙΑΣ” )
-
27 Μαρτιου 2024, 21:07«Έφυγε» από τη ζωή ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης
-
28 Μαρτιου 2024, 07:06Σημερα το παλλασιθιώτικο συλλαλητήριο για τη Δημόσια Υγεία - Στάσεις εργασίας και κλειστά καταστήματα
-
28 Μαρτιου 2024, 09:44Κρήτη: Δυο ακόμα αυτοκτονίες μέσα σε λίγες ώρες- Η μαύρη "πρωτιά" του νησιού
-
28 Μαρτιου 2024, 07:11Το τελευταίο άρθρο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο newshub.gr -Θλίψη για το θάνατο του
-
27 Μαρτιου 2024, 20:40Ιερωνυμάκης στο Newshub : «Αγωνιούν οι ελαιοπαραγωγοί για τη νέα σοδειά - Δεν "φταίνε" οι νοτιάδες
-
27 Μαρτιου 2024, 18:17Αφρικανική σκόνη: Τι μεταφέρει και πόσο επιβλαβής είναι για την υγεία