ΠΑΓΝΗ: Η απουσία συντήρησης κραυγάζει μέσα κι έξω από το κτίριο

Ήταν 12 Μαρτίου όταν σε δημοσίευμα του το Newshub.gr αναδείκνυε την ανάγκη συντήρησης των κτιριακών εγκαταστάσεων του ΠΑΓΝΗ διαπιστώνοντας εξωτερικά του κτίσματος του σημεία με διαλυμένους σοβάδες, γυμνά και σκουριασμένα  σίδερα οπλισμού μετά από χρόνια έκθεσης στις καιρικές συνθήκες χωρίς να υπάρξει η παραμικρή παρέμβαση (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ).

Φτάσαμε στο Σεπτέμβριο κι άρχισαν να πέφτουν και οι ψευδοροφές εσωτερικά του νοσοκομείου προκαλώντας μάλιστα ελαφρύ τραυματισμό ασθενούς στην καρδιολογική κλινική.

Εκεί όπου κατέρρευσε, ευτυχώς,  τμήμα της ψευδοροφής κι όχι της τσιμεντένιας οροφής,  αν και πολύ φοβόμαστε πως αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση κάποια στιγμή θα πέσει κι αυτή..

Ο πρόεδρος των εργαζομένων Δημήτρης Βρύσαλης, που πολλές φορές είχε αναδείξει και το ζήτημα της συντήρησης του νοσοκομείου ανέφερε για το τελευταίο περιστατικό στην καρδιολογική κλινική:  

«Το καμπανάκι του κινδύνου έχει χτυπήσει προ πολλού για υγειονομικούς και ασθενείς για την κρίσιμη κατάσταση των νοσοκομείων.

Το σωματείο μας πολλές φορές είχε προειδοποιήσει για τα σοβαρά προβλήματα των κτιριακών υποδομών και τη συντήρησή τους, τόσο λόγω παλαιότητας, υποστελέχωσης της τεχνικής υπηρεσίας όσο και της διαχρονικής υποχρηματοδότησης

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, διά στόματος υπουργού Υγείας, διατείνεται σε όλους τους τόνους πως το ΕΣΥ μεταμορφώνεται "στη γη της επαγγελίας" με τις ανακαινίσεις, πως οι εθελοντές του Ερυθρού Σταύρου και τα βραχιολάκια αποτελούν ρηξικέλευθα μέτρα που θα δώσουν τη χαριστική βολή στην ατελείωτη ταλαιπωρία των ασθενών και τις πολύωρες αναμονές. Εργαζόμενοι και ασθενείς, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με κάθε είδους κίνδυνο.

Οι κυβερνητικές φιέστες και το γλεντοκόπι που στήνεται με ομίλους στα δημόσια νοσοκομεία για τις ανακαινίσεις των ΤΕΠ «με πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης» (οι οποίοι προέρχονται από τη φορολεηλασία του λαού), δεν μπορούν να κουκουλώσουν την πολιτική της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης, που παίζει τη ζωή και την ασφάλεια υγειονομικών, ασθενών και συνοδών στα ζάρια.

Το περιστατικό της κατάρρευσης μέρους της οροφής στην Καρδιολογική Κλινική τα ξημερώματα της Δευτέρας 8/9 έρχεται να προστεθεί σε αντίστοιχα περιστατικά σε δημόσια κτίρια που παραμένουν ασυντήρητα, υποβαθμισμένα και κυριολεκτικά στη μοίρα τους, δημιουργώντας πολλαπλούς κινδύνους για εργαζόμενους και πολίτες. Είναι καρπός μιας διαχρονικής πολιτικής απαξίωσης και υποβάθμισης κάθε δημόσιας δομής παροχής υπηρεσιών, στο όνομα των περικοπών και της μείωσης του κόστους.

Αυτά συμβαίνουν όταν η διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής, οι προληπτικές παρεμβάσεις, η συντήρηση και επισκευή των δημόσιων δομών θεωρούνται κόστος.

Τέτοιου είδους συμβάντα έχουν ξανασυμβεί και στο παρελθόν.

Κι αυτό γιατί η συντήρηση των εγκαταστάσεων, οι τεχνικές εργασίες και οι άμεσες παρεμβάσεις σε περιπτώσεις βλαβών ή δυσλειτουργιών είναι απαιτητικό έργο, με το οποίο έχει επιφορτιστεί το ελάχιστο μόνιμο προσωπικό που έχει απομείνει στην Τεχνική Υπηρεσία του ΠΑΓΝΗ.

Με βάση τον ξεπερασμένο οργανισμό του 2012, προβλέπονται συνολικά 89 μόνιμες θέσεις προσωπικού. Σήμερα έχουν απομείνει 25 μόνιμοι υπάλληλοι, που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να επιτελέσουν τα καθήκοντά τους, μαζί με τους 25 συμβασιούχους και τα διάφορα συνεργεία εξωτερικών τεχνικών που καλούνται να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες ενός οργανισμού όπως είναι ένα μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο.

Απαιτούμε:

Άμεση στελέχωση της τεχνικής υπηρεσίας με μόνιμο προσωπικό.

Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος των σύγχρονων αναγκών».

Πέρασαν οι χρυσές εποχές του ΕΣΥ

Για την ιστορία ν' αναφέρουμε πως το κτίριο του ΠΑΓΝΗ εγκαινιάστηκε στις 21-5-89 από τον τότε  πρωθυπουργό Ανδρέα Γ. Παπανδρέου ενώ η λειτουργία των πρώτων Εξωτερικών Ιατρείων είχε αρχίσει στις 17-5-89.

Το συνολικό κόστος κατασκευής του Νοσοκομείου ήταν τρία δισεκατομμύρια τετρακόσια σαράντα εκατομμύρια δραχμές (3.440.000.000), μια περιουσία για εκείνη την εποχή αλλά και σήμερα.

Δυστυχώς οι λαμπρές ημέρες του ΕΣΥ με την κατασκευή πανεπιστημιακών νοσοκομείων σε μεγάλες πόλεις της χώρας, όπως το Ηράκλειο, έχουν παρέλθει.

Σήμερα όχι μόνο δεν έχουμε νέα νοσοκομεία αλλά κι αυτά που υπάρχουν μένουν χωρίς συντήρηση ενώ κάποια άλλα γίνεται προσπάθεια, μέσω της αποδυνάμωσης τους, να κλείσουν.

Η Κρήτη είναι μια από τις περιοχές που δοκιμάζεται περισσότερο καθώς είναι ένα μεγάλο νησί που ο πληθυσμός του αυξάνεται δραματικά τα καλοκαίρια με τα αποδυναμωμένα νοσοκομεία του να μην μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες.

Αν σε όλο αυτό προσθέσουμε και την απουσία συντηρήσεων τότε καταλαβαίνει κανείς τη σοβαρότητα των προβλημάτων που ανακύπτουν.