Tα μυστικά της μάχης του Μαραθώνα

«Ο ρόλος του Εχετλαίου και η χωροχρονική επέμβαση στους περσικούς πολέμους» 

Γράφει ο Σπύρος Ασλάνης για το περιοδικό ΕΣΟΠΤΡΟΝ
Παρουσιάζει, επιμελείται και προλογεί ο Κανακουσάκης Μιχάλης για το Newshub.gr

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
«Ήμουν πολύ μικρός όταν αγόρασα τα πρώτα μου βιβλία με θέμα το παράδοξο και αν θυμάμαι καλά ήταν κάπου στις αρχές του 1980..! Από τότε ήμουν ανήσυχο πνεύμα και πολλά γεγονότα που έχουν κατά καιρούς συμβεί στην ιστορία της ανθρωπότητας και παραμένουν άλυτα, συνεχίζουν να με εξιτάρουν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Πόσο μάλιστα αυτές τις μέρες που σύμφωνα με τον πρώην επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος ασφαλείας της χώρας, Haim Eshed, οι εξωγήινοι είναι εδώ, αλλά είναι χειρότεροι από τους δικούς μας πολιτικούς κι έχουν έρθει σε επαφή μόνο με τις Η.Π.Α και φυσικά το Ισραήλ, για λόγους συμφερόντων σαφώς! Άρα παραδέχομαι ότι το μεταφυσικό με συναρπάζει, μόνο όμως όταν αυτό έχει λόγους να κρυφτεί από κάποιους, άρα είναι και αληθοφανές! Παράδειγμα: όχι, η γη δεν είναι επίπεδη και δε θα είχαν ούτε τους λόγους να μας το κρύψουν, ούτε θα ήταν εύκολο! Κοντολογίς αυτό που θέλω να πω στην παρούσα αξιολογότατη έρευνα του κ. Σπύρου Ασλάνη, πως ναι μεν θα σας συνεπάρει διαβάζοντας το γεγονός του ότι οι Αμερικανοί με το πείραμα της Φιλαδέλφειας, κατά κάποιον τρόπο βοήθησαν τους Έλληνες στην ιστορική μάχη του Μαραθώνα, αλλά με βάση την βασική αστροφυσική, τους κανόνες των μαύρων οπών, το γεγονός πως οι Αμερικανοί δε θα είχαν κανένα λόγο να επέμβουν σε ένα ήδη τετελεσμένο γεγονός στέλνοντας μόνο έναν μαχητή (;) για να ξελασπώσει τους Έλληνες και μάλιστα γενειοφόρο (σίγουρα θα ήταν και Αμερικάνος), ούτε αν αυτή τους η πράξη βοηθούσε τα γεγονότα ενός παράλληλου σύμπαντος, σίγουρα όμως θα σας βάλει σε σίγουρες σκέψεις αμφιβολίας!
Και για να εξηγήσω. Να πούμε αρχικά πως για να μεταβείς σε παράλληλο σύμπαν, είναι σχεδόν αδύνατο, μιας και ακόμη και αν θέλεις να ανοίξεις μιας σκουληκότρυπα εδώ με την ικανότητα όχι μόνο να μείνει ανοικτή για πολύ ώρα, αλλά και να σε χωρέσει, θα χρειαστεί δύναμη-ενέργεια, που αντιστοιχεί στην βαρυτική έλξη του.. Κρόνου!!!
Δεν θα σας πω να μην συνεχίσετε να αναζητάτε την αλήθεια, ούτε να μην ονειρεύεστε την αναζήτηση του φανταστικού, που όντως πολλές φορές εμφανίζεται ως απτή πραγματικότητα, αλλά η εξερεύνηση απαιτεί μελέτη, κυρίως για την ανακάλυψη αυτής της μίας αλήθειας…
Το παρακάτω άρθρο είναι πόνημα ειλικρινείς αναζήτησης και θα σας κάνει να «ψαχτείτε» για πολλά περισσότερα πράγματα, μα πριν το κάνετε αυτό, διαβάστε τους Igor Novikov, Paul Davies, David Bercovici, Allan Persy, Steven Hawking, Clifford Pickover, CarlSagan, Jim Al Khalili και φυσικά τους δικούς μας Δανέζη και Νανόπουλο και με εφόδιο την γνώση αναζητήστε το άγνωστο!
Όπως και να’ χει, απολαύστε ελεύθερα»

Μια ριζοσπαστική Τεχνική και Αρχαιολογική Έρευνα.
Είναι γεγονός πως στον κόσμο μας γίνονται πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται. Επίσης είναι γεγονός ότι την προσοχή των ανθρώπων την έλκουν όχι οι μεγάλες φιλοσοφίες και τα σωστά διδάγματα, αλλά τα παράξενα, τα αταίριαστα. Τότε ξυπνάει μέσα μας ο ερευνητής, ο Σέρλοκ Χόλμς και αρχίζουμε την έρευνα, το διάβασμα και τίποτα πια δεν είναι βαρετό! 
Έτσι λοιπόν, καθώς διάβαζα για τη μάχη του Μαραθώνα, την προσοχή μου τράβηξε το σημείο όπου ο Παυσανίας περιγράφοντας τη μάχη που έδωσαν οι Έλληνες με τους Πέρσες, μας αναφέρει ξεκάθαρα ότι στο πλευρό των Ελλήνων προστέθηκε -κατά την διάρκεια της μάχης- ένα μυστηριώδες άτομο, που φορούσε μια στολή που έμοιαζε με αγρότη και όχι με στρατιώτη και κρατούσε στα χέρια του ένα μυστηριώδες όπλο με το οποίο αποδεκάτιζε τον εχθρό. 

Ανεξήγητη παρουσία
Ο Παυσανίας μας αναφέρει ακόμα ότι γι’ αυτό το άτομο, αρκετά αργότερα από το τέλος της μάχης, οι Αθηναίοι οι οποίοι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν την προέλευσή του, έστειλαν ανθρώπους τους να ρωτήσουν γι’ αυτόν στο μαντείο των Δελφών. Το μαντείο τους απάντησε λακωνικά ότι αυτοί θα τον λάτρευαν σαν τον ήρωα τον Εχετλαίο. 
Την παρουσία αυτού του ατόμου στη μάχη την αναφέρει και ο Ηρόδοτος με το εξής περιστατικό: «Κατά την διάρκεια της μάχης του Μαραθώνα ένας Αθηναίος στρατιώτης που λεγόταν Επίζηλος, γιος του Κουφαγόρα, γόνος μεγάλης Αθηναϊκής οικογένειας, ενώ πολεμούσε γενναία εκ του συστάδην, αντιλήφθηκε απέναντι του έναν οπλίτη, πολύ μεγαλόσωμο, που το γένι του σκέπαζε την ασπίδα του. 
Ο οπλίτης αυτός πέρασε από κοντά του χωρίς να τον αγγίξει τον ίδιο αλλά σκότωσε τον πλαϊνό του. Από αυτήν την συνάντηση ο Επίζηλος έχασε το φως του, χωρίς να έχει χτυπηθεί ούτε από κοντά ,αλλά ούτε και από μακριά, από κάποιον ή κάτι και έμεινε τυφλός σε όλη του την ζωή».

Παραστατικές εικόνες
Ο Παυσανίας επίσης στα «Αττικά» μας δίνει ακόμα μια παραστατική εικόνα για τη μάχη που διεξήχθη. Αναφέρει ότι ο Θησέας παριστάνεται να βγαίνει μέσα από τη γη. Επίσης, αναφέρεται και ο ημίθεος Ηρακλής να λαμβάνει μέρος στη μάχη, αλλά και η θεά Αθηνά, η οποία πάνοπλη οδηγούσε ένα άρμα με τέσσερα άλογα. 
Ακόμα στο πλευρό των Αθηναίων ήταν και ο τραγοπόδαρος θεός Πάνας, ο οποίος μαζί με τους Πανίσκους του σκόρπισαν τον τρόμο και τον πανικό στους Πέρσες. Τι απ’ όλα συνέβαινε; Μέχρι εκεί που αρχίζουν αυτές οι περιγραφές, καλά τα πηγαίνανε. Μετά από αυτές τις περιγραφές, τα πράγματα περιπλέκονται. Μήπως προσπαθούν να μας περιγράψουν κάτι που είχε συμβεί και που και οι ίδιοι δεν το κατανοούσαν; 

Οξύμωρο αποτέλεσμα
Διαβάζοντας προσεκτικότερα τον Ηρόδοτο και τον Παυσανία γινόμουν όλο και πιο σίγουρος ότι κάτι πολύ παράδοξο είχε συμβεί στην πεδιάδα κατά την ημέρα της μάχης. Κάτι τόσο παράδοξο που να δημιουργήσει ένα τόσο πολύ οξύμωρο αποτέλεσμα μάχης. 
Δεν λέω, εμείς οι Έλληνες είμαστε πάντα ανδρείος λαός και το έχουμε αποδείξει πολλές φορές, αλλά σε μία μάχη παράταξης, με αναλογία έναν προς δέκα, να νικήσει ο ένας και να κατατροπωθούν οι δέκα, νομίζω ότι πάει πολύ, όσο  αν είναι ανδρείος αυτός ο ένας. 
Στη μάχη πολέμησαν περίπου 100.000 Πέρσες εναντίων 10.000 Αθηναίων και 1.000 Πλαταιών, που έφτασαν λίγο αργότερα στο πεδίο της μάχης. Από αυτούς σκοτώθηκαν 6.400 περίπου Πέρσες και μόνο 192 Αθηναίοι!! 
Οι Πέρσες, δηλαδή, έχασαν το 6,4% του στρατού τους, ενώ οι Έλληνες μόλις το 0,02% του δικού τους στρατού, μέσα σε περίπου δύο ώρες. Κάτι συνέβη. Τι θα μπορούσε να έχει συμβεί όμως που και οι ίδιοι οι συμμετέχοντες να μην είχαν σαφή εικόνα;

Ερευνώντας την πεδιάδα
Ερευνώντας προσεκτικά επί μέρες και μήνες την πεδιάδα στο σημείο που έγινε η μάχη, άρχισα σιγά σιγά να καταλαβαίνω τι είχε συμβεί εκεί. Τετρακόσια πενήντα χιλιόμετρα κάλυψα μέσα σε ένα καλοκαίρι στην πεδιάδα, χρησιμοποιώντας για την έρευνα μου ποδήλατο για να μπορώ να σταματάω κάθε στιγμή και να ερευνώ κάθε πέτρα και κάθε σπιθαμή του εδάφους. 
Χρησιμοποίησα βολτόμετρα, ωμόμετρα, κιάλια, κάθε δυνατή παλιά και νέα χαρτογράφηση και φυσικά πυξίδες. Ένα από τα στοιχεία που προέκυψαν από αυτές τις έρευνες είναι ότι η πεδιάδα σε ορισμένα σημεία της έχει υποστεί μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις. 

Δημιουργία και ανακάλυψη
Πώς δημιουργείται όμως μια μόνιμη μαγνητική αλλοίωση; Μόνιμη μαγνητική αλλοίωση σε μία περιοχή, δημιουργείται μόνο αν της προσδώσεις ή αν την εκθέσεις σε ένα πολύ μεγάλο μαγνητικό πεδίο. Είναι ο ίδιος τρόπος που μπορείς να μετατρέψεις ένα κομμάτι σίδερο σε ένα μόνιμο μαγνήτη. 
Πώς ανακαλύπτεις τις μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις; Μα φυσικά με την χρήση πυξίδας. Πώς το διαπιστώνεις; Εκεί που πηγαίνεις όμορφα κι ωραία και έχεις τη σωστή ένδειξη για τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ξαφνικά η πυξίδα τρελαίνεται, φέρνει βόλτες και δείχνει ότι θέλει. Όταν περάσεις το επίμαχο σημείο, η πυξίδα ξανά βρίσκει τη σωστή της θέση. 

Νέα χαρτογράφηση
Χρησιμοποίησα ευαίσθητη πυξίδα για τον έλεγχό μου και είχα χρησιμοποιήσει διαφορετικές πυξίδες, σε διαφορετικούς χρόνους, θέλοντας να αποκλείσω την περίπτωση λάθους. 
Χρησιμοποίησα ακόμα ποδήλατο και όχι αυτοκίνητο για τις έρευνές μου για να είμαι σίγουρος ότι το όχημα μου ήταν απαλλαγμένο εντελώς από οποιασδήποτε μορφής τεχνητό μαγνητικό πεδίο. Όταν έκανα τις έρευνες, είχα φροντίσει να μην έχω τίποτα επάνω μου που να μπορούσε να επηρεάσει μια πυξίδα και φυσικά ούτε κινητό τηλέφωνο. 
Πηγαίνοντας πάνω κάτω, από βορρά προς νότο και το αντίθετο στην πεδιάδα βρήκα σχεδόν όλες τις περιοχές που παρουσίαζαν μαγνητικές αλλοιώσεις και τις κατέγραψα, δημιουργώντας μια δική μου, εντελώς νέα, και χωρίς προηγούμενο, χαρτογράφηση. 

Το πάζλ των στοιχείων
Τι νομίζετε ότι προέκυψε από αυτή τη χαρτογράφηση; Αν ενώνονταν με μία γραμμή όλα τα σημεία των μαγνητικών αλλοιώσεων, ξέρετε από πού πέρναγε και τι συνέδεε αυτή η γραμμή; Τις δύο πρώην αμερικάνικες βάσεις της Νέας Μάκρης και του Κάτω Σουλίου, τον χώρο διεξαγωγής της μάχης και την κορυφή της Πεντέλης με τις πολλές και περίεργες κεραίες. 
Κάτι άρχισε να σχηματίζεται στο πάζλ των στοιχείων που είχα αρχίσει να συλλέγω και κάτι πολύ σοβαρό είχα αρχίσει να υποπτεύομαι. Μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις, δύο αμερικάνικες βάσεις τόσο κοντά η μία με την άλλη και κάποια άλλα στοιχεία που θα τα δούμε πάρα κάτω, δεν ήταν κάτι τυχαίο. 

Τα… πειράματα
Ήταν σίγουρο ότι οι μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις, έτσι στην σειρά που ήταν, δεν ήταν τυχαίες κι αυτό σε μία και μόνο σκέψη με οδηγούσε. Ότι στις δύο βάσεις για κάποιους λόγους αναπτύσσονταν μεγάλα μαγνητικά πεδία. 
Από την άλλη μεριά, τα μεγάλα μαγνητικά πεδία που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις στην περιοχή έναν και μόνο σκοπό μπορεί να εξυπηρετούσαν. Πειράματα με τον χωροχρόνο. 
Επισήμως οι αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις της Νέας Μάκρης και του Κάτω Σουλίου ασχολούνταν με τηλεπικοινωνίες. Ποτέ δεν ήταν όμως τόσο αθώες όσο έδειχναν. Το ότι ασχολούνταν με τηλεπικοινωνίες να το δεχτούμε εν μέρει, αλλά να προσθέσουμε και όχι μόνο.

Παράλληλα σύμπαντα
Μα, αναλογιζόμαστε, είναι εφικτά τα ταξίδια στον χωροχρόνο; Και τι λόγους θα μπορούσαν να εξυπηρετούσαν τέτοια ταξίδια; Τα στοιχεία που μάζευα από μόνος μου θα ήταν άχρηστα αν δεν συμβουλευόμουν και τη διεθνή βιβλιογραφία. 
Τα ταξίδια στον χωροχρόνο δεν έχουν καμία σχέση με τα ταξίδια που κάνουμε εμείς πάνω στην γη για δουλειές ή για αναψυχή. Τα ταξίδια στον χωροχρόνο είναι πέρασμα σε άλλη διάσταση. Το σύμπαν που ζούμε εμείς τώρα είναι μία από τις άπειρες διαστάσεις του χωροχρόνου. 
Εμείς έχουμε συναίσθηση μόνο για το σύμπαν που βιώνουμε και που βρισκόμαστε σήμερα και ίσως μερικοί μόνο να έχουν κάποια «γνώση», με τη μορφή διαίσθησης, για το τι μπορεί να τους συμβαίνει σε άλλα παράλληλα σύμπαντα. 
Όπως στην αίθουσα που βρισκόμαστε υπάρχουν εκατοντάδες ραδιοφωνικά σήματα σε πολλές μπάντες, τα οποία δεν τα αντιλαμβανόμαστε, έτσι υπάρχουν και παράλληλα σύμπαντα που επίσης δεν τα αντιλαμβανόμαστε. Αυτά τα ξέρουμε μόνο μέσα από μαθηματικές και φυσικές θεωρίες. 

Σήματα και θεωρίες
Για να ακούσουμε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό χρειαζόμαστε ένα ραδιόφωνο, το οποίο θα απομονώσει ένα μόνο ραδιοφωνικό σήμα και -αφού το διαμορφώσει κατάλληλα- θα το κάνει κατανοητό για το αυτί μας. 
Για να μπορούσαμε να αντιληφθούμε άλλα παράλληλα σύμπαντα που υπάρχουν γύρω μας χρειαζόμαστε όχι ένα ραδιόφωνο, αλλά μία άλλη συσκευή η οποία να μπορεί να στρεβλώνει τον χώρο και τον χρόνο, δημιουργώντας ένα πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο και μία πύλη προς ένα άλλο παράλληλο σύμπαν. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο το ραδιόφωνο και η τεχνολογία μας δεν μπορεί να το πραγματοποιήσει ακόμα, έτσι εύκολα. 
Το πέρασμα στον χωροχρόνο το έχει παραδεχθεί και ο Αϊνστάιν με τις θεωρίες του. Τη θεωρία της σχετικότητας, τη θεωρία των παράλληλων συμπάντων, τη θεωρία της σκουληκότρυπας που συνδέει δύο σύμπαντα μεταξύ τους με έναν λαιμό, αλλά και άλλες που δεν θα ήταν σκόπιμο να τις αναπτύξω εδώ, γιατί θα γινόμουν κουραστικός και γιατί δεν μας αφορούν και όλες.
 
«Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας»
Ο Αϊνστάιν δεν ήταν μόνο ένας θεωρητικός. Ήταν ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες του προγράμματος Montauk, μέσα από το οποίο αναπτύχθηκε το σχέδιο των Αμερικανών να κάνουν τα πλοία τους αόρατα στα ραντάρ του εχθρού. Η εκπόνηση του προγράμματος παρουσίασε παρενέργειες, οι οποίες έγιναν αργότερα γνωστές ως «Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας». 
Δεν πιστεύω ότι το μαγνητικό πεδίο που δημιούργησαν πέριξ του πλοίου θα το έκανε έτσι απλά αόρατο στα ραντάρ. Όταν λέμε ταξίδι στον χωροχρόνο, δεν εννοούμε απαραίτητα πάντα και κάποιες χιλιάδες χρόνια μπρος ή πίσω στον χρόνο. Μπορούμε κάλλιστα να έχουμε ένα ταξίδι στον χωροχρόνο, μόλις λίγων ωρών ή ακόμα και λίγων λεπτών και κανείς να μην το πάρει μυρωδιά. 
Έτσι, αν όλα πήγαιναν κατ’ ευχή, το πλοίο θα μεταφερόταν μέσα στον χρόνο των λίγων ωρών και επόμενο ήταν να έχει περάσει από την εμβέλεια των εχθρικών ραντάρ χωρίς ποτέ αυτό να γίνει αντιληπτό. 

Η εξαφάνιση
Φαίνεται όμως πως κάτι δεν υπολόγισαν καλά στη δημιουργία του πρώτου πειράματος και το μαγνητικό πεδίο μεγιστοποιήθηκε πολύ περισσότερο από όσο είχε υπολογισθεί, ίσως γιατί μέσα στο μαγνητικό πεδίο που δημιουργήσανε βρισκόντουσαν και οι γεννήτριες του πλοίου που το τροφοδοτούσαν. 
Το πλοίο εξαφανίστηκε και το πιθανότερο ήταν πως αυτό που ξανά εμφανίστηκε ήταν κάποιο άλλο, του ιδίου ακριβώς τύπου. Μπορεί όμως να ήταν και το ίδιο. Όταν εξαφανίστηκε, κανείς δεν ξέρει σε ποιες ακριβώς χρονολογίες εμφανίστηκε, με ποιο τρόπο και για πόσο χρονικό διάστημα. 
Μία όμως χρονολογία που καταγράφεται από τον Ηρόδοτο ότι συνέβη κάτι πολύ παράδοξο, μια ημέρα πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνας και συγκεκριμένα στο Θριάσιο πεδίο και που ήταν πολύ καταλυτικό για την έκβαση της ναυμαχίας, ταιριάζει ημερολογιακά από άποψη ημέρας και μήνα, με την ημερομηνία διεξαγωγής του πειράματος. 

Από την πεδιάδα του Μαραθώνα στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ
Το «ατύχημα» στο λιμάνι της Φιλαδέλφειας όχι μόνο δεν πτόησε το ενδιαφέρον των Αμερικανών για τα πειράματα με τον χωροχρόνο, αλλά αντιθέτως τους το ενίσχυσε. Το πρώτο επίσημο ταξίδι του συγκεκριμένου πλοίου μετά το πείραμα γίνεται στο τρίγωνο των Βερμούδων. Μήπως σημαίνει κάτι αυτό; 
Το τρίγωνο των Βερμούδων είναι γνωστό για τις μαγνητικές του δίνες και για τις χωροχρονικές του αστάθειες. Μετά από μόνο 33 μήνες λειτουργίας του, το πλοίο «χαρίζεται» σε μια φίλη και σύμμαχο χώρα, την Ελλάδα. Τυχαίο και αυτό; Η Ελλάδα τότε έχει μία αμερικάνικη βάση στο Ελληνικό και δεν ήταν η μόνη. 
Ποια η αναγκαιότητα της ύπαρξης, δύο ακόμα αμερικανικών βάσεων στην Αττική, τόσο κοντά η μία με την άλλη, μία στην Νέα Μάκρη και άλλη μία στο Κάτω Σούλι; Γιατί αυτές οι βάσεις έπρεπε να ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους; Γιατί δεν επιλέχτηκε, για παράδειγμα, το Λουτράκι ή ο Ωρωπός ή το Μενίδι ή κάποια άλλη πόλη; Γιατί την βάση του Κάτω Σουλίου την χτίσανε πάνω στο έλος και όχι μέσα στην πόλη, όπως έκαναν με την βάση της Νέας Μάκρης; 

Οι ιδιαιτερότητες
Νομίζετε ότι τυχαία επιλέχτηκαν αυτοί οι χώροι; Τίποτα δεν ήτανε τυχαίο. Απλά είχανε ενημερωθεί για κάποιες ιδιαιτερότητες που παρουσίαζε η συγκεκριμένη πεδιάδα. Και γιατί αυτές οι ιδιαιτερότητες και οι συγκεκριμένοι χώροι που επιλέχτηκαν για την δημιουργία των βάσεων εξυπηρετούσαν από τεχνικής άποψης τα πειράματα και τα σχέδια τους. 
Η πεδιάδα του Μαραθώνα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες οι οποίες δεν είναι άμεσα ορατές στον απλό κόσμο. Παρόμοιες ιδιαιτερότητες, πληροφορούμαστε από την διεθνή βιβλιογραφία, απαντώνται μόνο στο τρίγωνο των Βερμούδων στην Αμερική και στη θάλασσα του διαβόλου στην Ιαπωνία. 
Οι ιδιαιτερότητες αυτές συνίστανται σε μαγνητικές και χωροχρονικές αστάθειες, οι οποίες προέρχονται από την ταχύτατη κίνηση των μαγνητικών ροών, ενός από τα πιο σημαντικά μαγνητικά τούνελ του πλανήτη μας, που «τρυπάνε» κάθετα τη γη και συνδέουν την πεδιάδα του Μαραθώνα με τη Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών, που βρίσκεται ακριβώς στο άλλο άκρο της Γης. 
Οι δύο προαναφερόμενοι χώροι, του τριγώνου των Βερμούδων και της θάλασσας του διαβόλου, είναι πάνω σε θάλασσα. Ο Μαραθώνας είναι η μόνη περίπτωση που αυτές οι ιδιαιτερότητες συναντώνται επάνω σε έδαφος. 

Προσωπική παρατήρηση
Προσωπικά είχα την τύχη να παρατηρήσω αυτές τις ιδιαιτερότητες, ορισμένες από τις οποίες είναι εμφανείς σε ορισμένα σημεία, όπως μεγάλες κολώνες (σιδηροσωλήνες όρθιες επάνω σε τσιμεντένια βάση) να κουνιούνται μόνες τους, χωρίς φαινομενικά να επενεργεί επάνω τους καμία δύναμη. Το φαινόμενο αυτό έχει καταγραφεί και σε φωτογραφίες και σε video. 
Για να ακριβολογήσω, οι δύο αμερικάνικες βάσεις της Νέας Μάκρης και του Κάτω Σουλίου πατούσαν πάνω σε στέρεο έδαφος, αλλά στην ουσία βρισκόντουσαν επάνω σε δύο διαφορετικά έλη με γλυκό νερό, τα οποία δεν συνδεόντουσαν μεταξύ τους. Αυτή ήταν μία από τις ιδιαιτερότητες της πεδιάδας. 
Το γιατί αυτό αποτελούσε ιδιαιτερότητα έχει την απάντηση του στα ηλεκτρικά φορτισμένα ιόντα, που μπορούσαν να φυλακίζουν μέσα στις υδάτινες μάζες τους τα δύο έλη. Το ένα ήταν το έλος του Κάτω Σουλίου και το άλλο ήταν το έλος της Μπρεζίζας, το οποίο είχε και ένα νησί στο κέντρο του. 

Η ωμική αντίσταση
Το νησί ως τοποθεσία, βρισκόταν στο κέντρο σχεδόν της αμερικάνικης βάσης της Νέας Μάκρης. Το έλος της Μπρεζίζας σχεδόν εφάπτονταν από δυτικά με τα πρώτα σπίτια της Νέας Μάκρης. Τα έλη τροφοδοτούνταν συνεχώς με γλυκά νερά από την Πεντέλη και μπορεί μεν να καταλήγανε στην θάλασσα, αλλά σαν γλυκά νερά είχανε διαφορετική ωμική αντίσταση από το αλμυρό νερό της θάλασσας. 
Αυτό το ιδίωμα ηλεκτρικά τα διαφοροποιούσε από την τεράστια αγώγιμη πλάκα που είναι η θάλασσα με την ενιαία ωμική αντίσταση και τα έκανε βοηθητικές συσκευές σε οποιαδήποτε πειράματα γινόντουσαν σχετικά με τον χωροχρόνο, φυλακίζοντας μέσα τους τεράστια ποσά ηλεκτρικά φορτισμένων ιόντων. Οι υδροφόροι ορίζοντες φυλακίζουν ηλεκτρικά φορτία, τα οποία κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν να μετρηθούν. Προσωπικά έχω καταφέρει να μετρήσω αυτά τα ηλεκτρικά φορτία.

Το αντιτορπιλικό Ελντρίζ 
Το συγκεκριμένο πλοίο που έγινε το γνωστό πείραμα της Φιλαδέλφειας, το αντιτορπιλικό Ελντρίζ, που όπως προαναφέραμε είχε χαριστεί στην Ελλάδα, ξανά «χαρίστηκε» το 1993 από την τότε ελληνική κυβέρνηση -μετά από σαράντα χρόνια ενεργούς υπηρεσίας στο Ελληνικό πολεμικό ναυτικό- πίσω στην Αμερική! Αυτή το πήρε, το ανακατασκεύασε, και το έκανε πολεμικό μουσείο. Απίστευτο κι όμως αληθινό. 
Μήπως αυτό το κάνανε, γιατί κάτι περιμένουν ακόμα που εξελίσσεται στον χωροχρόνο και γι’ αυτό θέλουν το συγκεκριμένο πλοίο κοντά τους; Αναλογιζόμενος όλα αυτά τα στοιχεία για το πλοίο, τις αμερικάνικες βάσεις της Νέας Μάκρης και του κάτω Σουλίου, καθώς και το περίεργο αποτέλεσμα της μάχης του Μαραθώνα, εύρισκα ότι κάπου συνδεόντουσαν, όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο και εξωπραγματικό. 

Τα… υπολείμματα
Το πλοίο, πέρα από τα στοιχεία που μπορούσα να βρω στη διεθνή βιβλιογραφία, δεν θα μπορούσα να το ψάξω το ίδιο, γιατί το είχανε γυρίσει πίσω στην Αμερική. Αυτό που μπορούσα να κάνω όμως -και πιστέψτε με το έκανα με πολύ προσοχή- ήταν να ψάξω τους χώρους που είχανε φιλοξενήσει αυτές τις αμερικάνικες βάσεις. Τα στοιχεία που προέκυψαν ήταν συνταρακτικά. 
Τόσο στον χώρο που καταλάμβανε η βάση του Κάτω Σουλίου με την ευρύτερη περιοχή του συμπλέγματος των κεραιών της, όσο και για την βάση της Νέας Μάκρης, τα ευρήματα τα οποία υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα στην πεδιάδα, διαπίστωσα έπειτα από ενδελεχή έρευνα ότι θα μπορούσαν να ήταν κάλλιστα και τεχνολογικά υπολείμματα χωροχρονικών πειραμάτων. Τα εν λόγω ευρήματα φωτογραφήθηκαν όλα. 

Ποιοι και γιατί επενέβησαν χωροχρονικά
Είναι φυσικό οι επικυρίαρχοι της τεχνολογίας που μπορούν να εκπονήσουν τέτοια προγράμματα και που έχουν ως στόχο τους να στρεβλώσουν τον χωροχρόνο και να περάσουν σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, να μπορούν να το κάνουν περισσότερο από μία φορά. Και ίσως το έκαναν περισσότερο από μία φορά. 
Γιατί το υποθέτω; Ουσιαστικά, οι Πέρσες παρασύρθηκαν να αποβιβασθούν στον Μαραθώνα. Οι Πέρσες δεν ήρθαν κατ’ ευθείαν από την Περσία. Ήρθαν από την Ερέτρια που είχαν καταλάβει, έπειτα από μάχη, με τα πλοία τους. Ο Μαραθώνας δεν ήταν γι’ αυτούς μονόδρομος. Θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει άλλο σημείο της Αττικής για την αποβίβαση τους και τον χώρο που θα αντιμετώπιζαν τους Αθηναίους. 

Οι επιλογές 
Θα μπορούσανε για παράδειγμα να είχανε περάσει με τα πλοία τους απέναντι από την Ερέτρια στον σημερινό Ωρωπό και να είχανε έρθει πεζοί προς στην Αθήνα. Θα  μπορούσαν, ως μια άλλη επιλογή, να αποβιβασθούν στο σημερινό Πόρτο Ράφτη και να είχανε αντιμετωπίσει τους Έλληνες στην πεδιάδα των Μεσογείων, κοντά στο σημερινό Μαρκόπουλο, εκεί που είναι σήμερα το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και που ήταν και πιο κοντά στη διάβαση της Παλλήνης, η οποία τότε ήταν και το βασικό  πέρασμα των Μεσογείων προς την Αθήνα. 
Μια τρίτη επιλογή θα ήταν να είχανε διαπλεύσει με τα πλοία τους -όπως ερχόντουσαν- το Σούνιο και να είχανε έρθει να αποβιβασθούν στην παραλία του σημερινού Νέου Φαλήρου, που τότε είχε κατάλληλη αμμώδη παραλία και θα μπορούσαν να τραβήξουν τα πλοία τους έξω και από εκεί να επιτεθούν στους Αθηναίους. 

Οι άνθρωποι-«κλειδιά»
Ο Μαραθώνας, όπως αποδείχτηκε, ήταν το χειρότερο μέρος για τους Πέρσες και το καλύτερο για τους Έλληνες. Δύο ήταν οι άνθρωποι-«κλειδιά» γι’ αυτήν τους την απόφαση. Ο Ιππίας από την πλευρά των Περσών και ο Μιλτιάδης από την πλευρά των Ελλήνων. 
Ο Ιππίας ήταν σύμβουλος του Δάτη και του Αρταφέρνη στην εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδος. Ο Μιλτιάδης ήταν ο Έλληνας στρατηγός που προσπάθησε λυσσαλέα να πείσει τους άλλους Έλληνες στρατηγούς να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στον Μαραθώνα. Το παράξενο ήταν πως και ο Ιππίας και ο Μιλτιάδης ήταν Έλληνες. 
«Κάποιοι» είχανε κάνει άριστη δουλειά από πριν. Οι Πέρσες, για να ανακοπεί η επέκταση τους στον Ευρωπαϊκό χώρο, έπρεπε να είχανε μια σίγουρη ήττα στην Ελλάδα. Και αυτή η ήττα πουθενά δεν θα μπορούσε να ήταν τόσο σίγουρη, όσο στην πεδιάδα του Μαραθώνα. Το γιατί θα το δούμε πάρα κάτω. 

Λόγοι επηρεασμού
Οι λόγοι που μπορεί κάποιοι να στρεβλώσουν τον χωροχρόνο και να περάσουν σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν δεν είναι σε καμία περίπτωση λόγοι αναψυχής. Είναι μόνο λόγοι επηρεασμού της πορείας των γεγονότων του κόσμου. Και αυτοί που μπορούν και περιδιαβαίνουν τα σύμπαντα, σίγουρα γνώριζαν πώς θα είχανε εξελιχτεί τα πράγματα, αν οι Πέρσες είχανε νικήσει στον Μαραθώνα και είχανε επεκταθεί ανεξέλεγκτα σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. 
Σήμερα η ιστορία θα ήταν αλλιώς. Αυτό θα ήτανε ένα σοβαρό κίνητρο, για να άλλαζαν τη ροή της ιστορίας στο σύμπαν που βρισκόμαστε εμείς αλλά και αυτοί σήμερα. Το ότι υπάρχουν και άλλα παράλληλα σύμπαντα δεν σημαίνει ότι τα γεγονότα εξελίσσονται σε όλα πανομοιότυπα. 
Όπως δεν συμβαίνει όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που εκπέμπουν σε μία μπάντα να παίζουν όλοι μαζί την ίδια μουσική. Γι’ αυτό, αυτοί που μπορούν να ταξιδεύουν στον χρόνο θα είχανε δει τι θα είχε συμβεί σε ένα παράλληλο σύμπαν, αν είχανε νικήσει οι Πέρσες στον Μαραθώνα. Το δεύτερο ερώτημα τώρα είναι πώς το έκαναν. 

Η μάχη του Μαραθώνα και ο Εχετλαίος
Κατ’ αρχήν, τέτοια επιχειρησιακά προγράμματα δεν τα γνώριζαν καλά - καλά ούτε οι τεχνικοί των βάσεων που τα πραγματοποιούσαν. Το τελικό σχέδιο μπορούσε να το γνώριζαν μόνο τέσσερις ή πέντε άνθρωποι και ίσως να λέω και πολλούς. Επισήμως, όπως σας προανέφερα, οι βάσεις της Νέας Μάκρης και του Κάτω Σουλίου ήταν τηλεπικοινωνιακές βάσεις. Ο σκοπός τους ήταν να επικοινωνούν με υποβρύχια που ήταν εν καταδύσει. 
Και για τον σκοπό αυτό υπήρχαν κάποιες κεραίες. Πολλές κεραίες. Εγώ μέτρησα δεκαπέντε εγκαταλελειμμένες βάσεις κεραιών. Και κάθε μία μπορεί να έκανε άριστα τη δουλειά για την οποία την είχανε στήσει. Όμως το τι θα γινότανε, αν όλες αυτές οι κεραίες παραλληλίζονταν και στοχεύανε προς ένα συγκεκριμένο σημείο; Αυτό θα μπορούσαν να το γνωρίζουν πολύ λίγα άτομα από το προσωπικό των βάσεων που τις χειριζότανε. 

Η… χρονοπύλη 
Η ένταση της ενέργειας και της ακτινοβολίας που εξέπεμπε η κάθε κεραία ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και σήμερα, μετά από είκοσι περίπου χρόνια, δεν φυτρώνει τίποτα κοντά τους, σε μια ακτίνα δέκα- δεκαπέντε μέτρων γύρω από την κάθε βάση τους. 
Ο παραλληλισμός των κεραιών και η τροφοδότησή τους από τις θηριώδεις γεννήτριες της βάσης του Κάτω Σουλίου ήταν η αιτία της δημιουργίας κολοσσιαίου μαγνητικού πεδίου, το οποίο δημιούργησε την χρονοπύλη μέσα από την οποία πέρασε ο ειδικός οπλίτης, ο οποίος καταγράφηκε από τον Ηρόδοτο και από τον Παυσανία σαν το παράξενο άτομο που εμφανίστηκε ξαφνικά στο μέσον της μάχης κρατώντας ένα παράξενο όπλο με εχέτλεια λαβή, δηλαδή, στήριξη σε καρπό, μπράτσο και αγκώνα, με το οποίο αποδεκάτιζε τον εχθρό. 
Τέτοια στήριξη έχουν μόνο βαριά όπλα, τα οποία η χρήση τους προϋποθέτει  ακριβή στόχευση. Το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο της χρονοπύλης ήταν αυτό που δημιούργησε τις μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις στην περιοχή. 

Παράξενο συμβάν
Το άτομο, το οποίο καταγράφηκε από την ιστορία ως «Εχετλαίος», δεν παρέμεινε στην πεδιάδα και στην μάχη πάνω από μία, το πολύ μιάμιση ώρα. Δεν έφερε μαζί του όπλο που παρήγαγε κρότο ή πετούσε βλήματα. Το πιθανότερο ήταν ότι εξέπεμπε θανατηφόρα ακτινοβολία λέιζερ. Εξάλλου, δεν θα μπορούσε να κουβαλούσε μαζί του σφαίρες για να τα βάλει με ένα στρατό 100.000 ατόμων. 
Η μάχη κράτησε το πολύ δύο ώρες και σε αυτές τις δύο ώρες οι Πέρσες χάνουν 6.400 άνδρες. Οι Έλληνες ακόμα δεν έχουν χάσει σχεδόν κανέναν. Ο Δάτης και ο Αρταφέρνης καταλαβαίνουν ότι κάτι παράξενο συμβαίνει στην πεδιάδα. Κάτι περίεργο που δεν μπορούν να το ελέγξουν. Διατάσσουν τις δυνάμεις τους να σταματήσουν τη μάχη και να επιβιβαστούν στα πλοία. 
Μια θεαματική λάμψη από την κορυφή της Πεντέλης, που είναι καταγεγραμμένη στις αρχαίες γραφές, σηματοδοτεί το τέλος της μάχης. Δεν ήταν το σήμα, το οποίο το δημιουργήσανε ανακλώντας τις ακτίνες του ήλιου με μία ασπίδα όπως καταγράφεται, γιατί η Αθήνα ήταν  αφύλαχτη. 

Η θεαματική λάμψη
Οι Πέρσες το ξέρανε, έτσι κι’ αλλιώς, ότι οι Αθηναίοι για να τους αντιμετωπίσουν είχαν κατεβάσει στον Μαραθώνα όλο τον στρατό τους και ότι η Αθήνα ήταν ουσιαστικά άδεια. Η θεαματική λάμψη ήταν ο τετραδιάστατος συνδυασμένος παλμός των κεραιών του Κάτω Σουλίου που μεγιστοποιήθηκε μεταξύ των ανακλαστήρων της Πεντέλης και της Δρακονέρας και ήταν αυτός που άνοιξε την χρονοπύλη, για να μπορέσει να γυρίσει ο ειδικός οπλίτης, ο επονομαζόμενος από τον Ηρόδοτο, και το μαντείο των Δελφών «Εχετλαίος», στην εποχή του. 
Η Δρακονέρα είναι το βουνό που ήταν πίσω ακριβώς από την πάλαι ποτέ αμερικάνικη βάση του Κάτω Σουλίου και ο ανακλαστήρας διακρίνεται ευκρινέστατα στην κορυφή του ακόμα και σήμερα. Οι Πέρσες ρίχνουν πανικόβλητοι τα πλοία τους στην θάλασσα. 
Αν παραμείνουν λίγο ακόμα στον Μαραθώνα δεν θα έχουν άτομα να τραβήξουν κουπί στα πλοία τους, τα οποία τα είχαν τραβήξει έξω στην παραλία του Σχοινιά. Εκεί τους καταδιώκουν οι Έλληνες, εκεί που δεν υπάρχει πλέον «Εχετλαίος», γίνεται η σκληρότερη μάχη και εκεί οι Έλληνες έχασαν τα 192 άτομα. 

Η Ποικίλη Στοά το Ζωγραφικό μνημείο των Αθηνών
Ο Εχετλαίος ήταν αποτυπωμένος από τους Αθηναίους στην Ποικίλη Στοά. Η Ποικίλη Στοά ήταν Ζωγραφικό μνημείο των Αθηνών, όπου καταγράφονταν με εικόνες όλα τα σπουδαία γεγονότα της εποχής. Κανονικά ένα τέτοιο μνημείο θα έπρεπε να έχει διασωθεί λόγω του μεγέθους του και της σπουδαιότητας του, όπως διασώθηκαν και άλλα πολύ παλαιότερα μνημεία της εποχής. 
Ήταν το μόνο ζωγραφικό μνημείο των Αθηνών. Ως ζωγραφικό μνημείο ήταν και διαχρονικό, γιατί οι επερχόμενες γενιές θα μπορούσαν να κατανοούν τα γεγονότα της ιστορίας που αναφερόντουσαν εκεί χωρίς να χρειάζεται να κατανοούν και τη γλώσσα στην οποία θα ήταν γραμμένα. Ήταν το μόνο διαγλωσσικό μνημείο που τα τεκταινόμενα στα οποία αναφερότανε θα ήταν κατανοητά από τον οποιοδήποτε. 
Βρισκόταν περίπου απέναντι από τη Στοά του Αττάλου, στην οδό Αγίου Φιλίππου στο Μοναστηράκι, κάπου εκεί που εδώ και χρόνια κάνει ανασκαφές η αρχαιολογική υπηρεσία. Δυστυχώς, συμφέροντα έπρεπε να εξαφανίσουν την Ποικίλη Στοά και μαζί με αυτήν και την εικόνα του Εχετλαίου από προσώπου γης. 

Οι «εξαφανίσεις»
Σήμερα τα ίδια συμφέροντα που εξαφάνισαν την Ποικίλη Στοά, «ξύρισαν» τη βάση του Κάτω Σουλίου. Μισό-εξαφάνισαν τη βάση της Νέας Μάκρης και μπάζωσαν το έλος της Μπρεζίζας. Ένα μικρό μέρος του έλους της Μπρεζίζας και ένα μικρό μέρος του νησιού διακρίνονται ακόμα και σήμερα από το κάτω μέρος της βάσης, από τη μεριά της θάλασσας της Νέας Μάκρης και συγκεκριμένα από το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής. 
Ένα εύλογο ερώτημα που παραμένει ακόμα και σήμερα είναι γιατί εξαφανίστηκαν αυτές οι βάσεις από τις θέσεις τους; Πρώτον, γιατί οι τεχνολογίες άλλαξαν. Αναπτύχθηκαν το διάστημα και οι δορυφόροι. Δεύτερον, γιατί ότι ήτανε να κάνουνε εδώ, το κάνανε και τρίτον μην ήσαστε και τόσο σίγουροι ότι φύγανε. Μπορεί τώρα που η τεχνολογία μίκρυνε, απλά να μετατοπίστηκαν λίγο πάρα δω, λίγο πάρα κει. Οι αμερικάνικες βάσεις μπορεί για τον πολύ κόσμο να έφυγαν, αλλά πολλά σημάδια που υποδείκνυαν τις δραστηριότητές τους έμειναν. 

*Ο Σπύρος Ασλάνης είναι Ηλεκτρονικός και Περιβαλλοντολογικός Μηχανικός παρουσιάζεις στο περιοδικό ΕΣΟΠΤΡΟΝ