Η ελληνική γλώσσα υπάρχει αναλλοίωτη τώρα και τουλάχιστον 7000 χρόνια

Η 9 Φεβρουαρίου εορτάσθηκε ως η μέρα που είναι αφιερωμένη στην ελληνική Γλώσσα. Το αφιέρωμα αυτό καθιερώθηκε το 2017 και συνδυάζεται με την ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή. 

Εν μέσω Πανδημίας κλεισμένος σπίτι αποφάσισα να δω τα διάφορα αφιερώματα για την ελληνική γλώσσα των ΜΜΕ και απογοητεύτηκα, βλέποντας όλα να μιλούν από τον Σολωμό στο σήμερα, με μια αναφορά στον Όμηρο, ότι από τότε έχουμε την πρώτη καταγραφή της Ελληνικής. Δεν μπορώ να καταλάβω πόσο ανιστόρητοι είναι σήμερα αυτοί οι ειδικοί που δεν γνωρίζουν ότι η γραμμική Β γραφή είναι Ελληνική.

Δεν είδα και δεν άκουσα καμία αναφορά στον Ventris και στην σημαντική του ανακάλυψη το 1952 που πήγε την γλώσσα μας ιστορικά πίσω στην απαρχή της κατά 6 αιώνες. Το θέμα είναι τεράστιο αφού στην εκπαιδευτική κοινότητα κανείς δεν μιλά για την πρώτη γραφή του αποκαλούμενου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού που είναι Ελληνική γραμμική Β γραφή, με πιο παλαιό εύρημα γραφής το βότσαλο της Καυκανίας του 17ου αι. π.Χ. 

Αφού η ιστορία ενός λαού ξεκινά με τα αρχαία κείμενα που έχουν βρεθεί. Η επιγραφή αυτή είναι σημαντική αφού πηγαίνει την ελληνική γραφή και γλώσσα τον 17ο αι. και συνυπάρχει με την Μινωική γραμμική Α γραφή, στοιχείο που δείχνει ότι το δάνειο της γραφής δεν έγινε το 1450-1400 π.Χ όπως θεωρούσαμε μέχρι τώρα.

Και κατά την άποψη του Γλωσσολόγου Ι. Προμπονά* ότι: «είναι αυτονόητο ότι η ελληνική δεν διαμορφώθηκε μέσα σε λίγους αιώνες. Διαμορφώθηκε πολλούς αιώνες πριν από τον 17ο π.Χ. αιώνα, στον οποίον χρονολογείται το «βότσαλο της Καυκανιάς». και η προφορική της ξεκινά τουλάχιστον από το 6.000 π.Χ.»

Το συμπέρασμα αυτό, που βασίζεται σε γλωσσικά δεδομένα, δεν απέχει πολύ από το συμπέρασμα του διακεκριμένου Άγγλου αρχαιολόγου και προϊστοριολόγου Colin Renfrew, ο οποίος πρόσφατα υπεστήριξε ότι η ελληνική Γλώσσα άρχισε να διαμορφώνεται στην ελληνική χερσόνησο γύρω στο 6.500 π.Χ. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η γνώμη του ίδιου σοφού, ότι οι διαδοχικοί πολιτισμοί του ελληνικού χώρου είναι προϊόντα τοπικών ανελίξεων. Η κοινώς κρατούσα επιστημονική γνώμη ότι η ελληνική Γλώσσα διαμορφώθηκε ανάμεσα στο 2100 με 1900 π.Χ. χρειάζεται αναθεώρηση.

Κατά τη γνώμη μου, η θεωρία περί «Προελλήνων Ινδοευρωπαίων» αλλά, ενδεχομένως, και η θεωρία περί «Προελλήνων μη Ινδοευρωπαίων» χρειάζεται επανεξέταση και αναθεώρηση. Μήπως η καλούμενη «Προελληνική» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρωϊμότατη φάση της Ελληνικής; Την αφορμή για μια τέτοια σκέψη δίνει, σε μένα τουλάχιστον, η εξελικτική πορεία της ελληνικής γλώσσας με βάση την μακραίωνη γραπτή της παράδοση.
Όσο και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται παράδοξο, η νέα ελληνική διδάσκει πόσο πρέπει να αποφεύγουμε να χαρακτηρίζουμε ως «προελληνικές» λέξεις της αρχαίας ελληνικής των οποίων αγνοείται η ετυμολογία. Γιατί ενδέχεται οι λέξεις αυτές να είναι πανάρχαιες ελληνικές, τις οποίες αδυνατούμε να ετυμολογήσουμε, επειδή βυθίζονται σε μέγα βάθος χρόνου και έχουν πλήρως συσκοτισθεί, καθώς η σημασία των μορφολογικών στοιχείων από τα οποία απαρτίστηκαν έχει λησμονηθεί. 

Αυτά εν πάση συντομία και υπό μορφήν πρόδρομης ανακοίνωσης περί των καλουμένων «Προελλήνων» προσθέτοντας ότι συμμερίζομαι τη διαπίστωση του Χρ. Δάλκου (2001, σ. 6) ότι «η λεγόμενη ‘προ’ ελληνική είναι στην ουσία πρωτοελληνική».

Αυτονόητο είναι ότι η ελληνική γλώσσα περιέχει και λέξεις δάνεια από άλλους  λαούς, με τους οποίους οι δαιμόνιοι Έλληνες ήρθαν σε επαφή και «έδωσαν κι επήραν».
Αυτή είναι, κατά τη γνώμη μου, η καταγωγή της ελληνικής γλώσσας, η καταγωγή της γλώσσας ενός λαού, ο οποίος τρεις φορές στη διάρκεια της ιστορίας του, στη μυκηναϊκή περίοδο, στα κλασικά χρόνια και στην εποχή της ακμής της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ανέλαβε, όπως παρατηρεί ο C. Blegen (βλ. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους τ. Α΄, σ. 9), την παγκόσμια πολιτιστική και πνευματική ηγεσία.

Περίμενα να ακούσω σήμερα απο τα ΜΜΕ ότι η ελληνική Γλώσσα υπάρχει τώρα και 7000 χρόνια
Σας χαιρετώ με το έργο του  Παντελή Θαλασσινού «Γλωσσολαλιά» ειδικά αφιερωμένο στη συγκεκριμένη ημέρα.  

*Ο Δρ. Μηνάς Τσικριτσής ειναι ερευνητής Αιγαιακών Γραφών

(*Ο Ιωάννης Κ. Προμπονάς είναι ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (ο πρώτος Έλληνας ειδικός στην μελέτη της Γραμμικής Β)