Γιάννης Πιτσιδιανός:  Μπορεί να έφυγε αλλά έγραψε μεγάλη ιστορία στον αγροτικό χώρο της Κρήτης

Μόνο καλά έχουν να θυμούνται οι αγρότες της Κρήτης από τον Γιάννη Πιτσιδιανό. Ο παλαίμαχος αγροτοσυνεταιριστής άφησε πίσω του φεύγοντας από τη ζωή, μια μεγάλη ιστορία, που συνδέεται εν πολλοίς με τη σταφίδα, δεδομένου ότι για πάνω από δυο δεκαετίες, ήταν πρόεδρος στην ΚΣΟΣ.

Πάντα ο χαρακτηρισμός που τον ακολουθούσε ήταν αυτός του «έντιμου ανθρώπου» σε έναν χώρο που δεν είχε και το καλύτερο όνομα, σε ό,τι αφορά τη γενικότερη άποψη της ευρύτερης κοινωνίας. Κακά τα ψέματα. Όχι. Αυτό το «αγροτοπατέρας» για τον Γιάννη Πιτσιδιανό δεν μπορούσε κάποιος να το ξεστομίσει. Ή έστω δεν μπορούσε να το στοιχειοθετήσει ως κατηγορία.

Απέναντι στους δημοσιογράφους, ο «κύριος Γιάννης» όπως συνηθίζαμε να τον λέμε, ήταν πάντοτε σοβαρός αλλά και με χιούμορ, αυτοσαρκαζόμενος πολλές φορές, όταν έμπαιναν ζητήματα που αφορούν στη διοίκηση της οργάνωσης του. Κυρίως στην ΚΣΟΣ χρειάστηκε για πολλά χρόνια να αντιμετωπίσει πολλά οικονομικά προβλήματα αλλά και τις απαιτήσεις των σταφιδοπαραγωγών, που πάντοτε ήθελε να βοηθάει συγκεντρώνοντας τη σταφίδα τους.

Διαδραμάτισε πολύ σπουδαίο ρόλο σε πρωτόγνωρα συλλαλητήρια, με το συλλαλητήριο για τη σταφίδα τον Σεπτέμβριο του 1991 να ξεχωρίζει, με τη θλιβερή βέβαια κατάληξη του καψίματος του κτηρίου της Νομαρχίας Ηρακλείου.

Ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα και σε κείνα τα γεγονότα, μαζί με τον αείμνηστο Παναγιώτη Τσακίρη. Είχαν μάλιστα λόγω ισοψηφίας και κατόπιν έντιμης συμφωνίας, μοιραστεί την προεδρία της ΚΣΟΣ.

Από τη στιγμή που ο Γιάννης Πιτσιδιανός ανέλαβε την ΚΣΟΣ πέρασαν πολλά χρόνια, μετά το 1990, για να χάσει την προεδρία, όταν στα τέλη της δεκαετίας του 2000 μονομάχησε με τον αείμνηστο πρόεδρο της ΕΑΣΗ Μανόλη Γαβαλά, ο οποίος και κατάφερε να κερδίσει την προεδρία της ΚΣΟΣ.

Ο Γιάννης Πιτσιδιανός έκτοτε – από το 2009 και μετά δηλαδή – εγκατέλειψε την ενασχόληση με τα κοινά, αποφασίζοντας πλέον να ασχοληθεί με την προσωπική του ζωή και αντιμετωπίζοντας από τότε διάφορα σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ήταν χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι παρότι του γίνονταν προτάσεις για συνεντεύξεις, ο Γιάννης Πιτσιδιανός έλεγε πως ό,τι ήταν να πει και να δώσει, το είχε πει και το είχε δώσει. Αποσύρθηκε, λοιπόν, για να κοιτάξει την υγεία του και να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στον εαυτό του και την οικογένεια του.

Πάντα  ευγενικός, με λόγο ουσιαστικό και βέβαια πάντοτε στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, ο Γιάννης Πιτσιδιανός έγραψε τη δική του ιστορία στον αγροτοσυνεταιριστικό χώρο της Κρήτης.

Μάλιστα, ποτέ δεν θέλησε να «χρυσώσει το χάπι» για το μέλλον της σταφίδας και συνήθιζε να χαρακτηρίζει τον κανονισμό για τη σουλτανίνα από το 1991 (που κάηκε η Νομαρχία) και μετά ως «ταφόπλακα». Ασφαλώς υπήρχαν και λάθη για τα οποία κατηγορήθηκε, αλλά τα λάθη είναι ανθρώπινα και είναι πάντοτε για εκείνους που παλεύουν και εφόσον παλεύουν δε γίνεται να μην κάνουν και λάθη.

Ο θάνατος του Γιάννη Πιτσιδιανού σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός ολόκληρου κεφαλαίου, αφού ήταν ο τελευταίος από τους παλιούς συνεταιριστές και συνδικαλιστές της Κρήτης, που πρόσφεραν ο κάθενάς με την παρουσία και τη δράση του ό,τι ήταν δυνατόν να προσφέρουν, σε εποχές ταραγμένες για τους αγρότες. Αλλά και όμορφες, αφού ακόμα στα δικά τους χρόνια, υπήρχε ζωή στην ύπαιθρο και ο αγροτικός κόσμος ήξερε να μάχεται και να διεκδικεί.

Τον Γιάννη Πιτσιδιανό ξεπροβόδισαν χθες φίλοι, συγγενείς και πολλοί σύντροφοι και συναγωνιστές του, στον Άγιο Θωμά στο Μονοφάτσι, που ήταν και το χωριό που τον γέννησε.