Το μπάσκετ άλλαξε πατρίδα

Μια μέρα σαν και τη σημερινή οι Ηνωμένες Πολιτείες και το παγκόσμιο στερέωμα του αθλήματος υποκλινόταν στο μεγαλείο της Ελλάδας. Ήταν 1η Σεπτεμβρίου του 2006…

Την ώρα που η εθνική μας ομάδα συνεχίζει την προσπάθειά της για διάκριση στην 42η διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μπάσκετ, το οποίο φιλοξενείται σε Κύπρο, Φινλανδία, Λετονία και Πολωνία, με τον ομοσπονδιακό προπονητή, Βασίλη Σπανούλη, να έχει στη διάθεσή του την «αφρόκρεμα» του αθλήματος προκειμένου η «επίσημη αγαπημένη» να πετύχει τον ευσεβή στόχο και να ανέβει στο βάθρο των νικητών, για πρώτη φορά μετά το μακρινό 2009 στην Πολωνία, όταν το «πληγωμένο» τότε λόγω απουσιών αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και με ηγέτη τον σημερινό του κόουτς, «Kill Bill», κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, ξημερώνει μία ακόμα ιστορική επέτειος για την ομάδα όλων των Ελλήνων.

Ο Γιώργος Χόμπης ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ελληνικής αθλητικής ιστορίας μία από τις πιο περιφανείς νίκες της εθνικής ομάδας μπάσκετ, μία επιτυχία εξίσου ή και ακόμα σπουδαιότερη -όπως υποστηρίζουν πολλοί- από την εποποιία του 1987, αλλά σε κάθε περίπτωση κορωνίδα, όταν η «επίσημη αγαπημένη» των αθλητικών επιγόνων της γενιάς των Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα, Χριστοδούλου, σημείωσε τη μεγαλύτερη ίσως επικράτηση, το πιο... «γλυκό μεθύσι» στην ιστορία της ρίχνοντας στο καναβάτσο την αντίστοιχη εθνική των Ηνωμένων Πολιτειών και έφθασε να διεκδικεί το θρόνο του παγκοσμίου πρωταθλήματος.

Πέρασαν δέκα εννέα χρόνια από τη μέρα που το μπάσκετ άλλαξε… πατρίδα. Ήταν 1η Σεπτεμβρίου του 2006, ένα χρόνο μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ στο Βελιγράδι απέναντι στη Γερμανία του μεγάλου σταρ Ντιρκ Νοβίτσκι , έστω κι αν όλοι θυμούνται το τρίποντο – μαχαιριά του Διαμαντίδη στον ημιτελικό, που ολοκλήρωσε μία επική ανατροπή, τη μεγαλύτερη στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, στον ημιτελικό κόντρα στους Γάλλους, όταν οι δώδεκα «πλανητάρχες» όπως χαρακτήρισαν τους παίκτες της ελληνικής εθνικής ομάδας, τα περισσότερα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κατατρόπωσαν τους αστέρες της team USA, εξασφάλισαν την πρόκριση στον τελικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στη Σαϊτάμα της Ιαπωνίας και έγραψαν την πιο χρυσή σελίδα, αν και με ασημί απόχρωση, στην ιστορία του αθλήματος σε εθνικό επίπεδο.

Η πορεία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στη διοργάνωση, η οποία διεξήχθη στη χώρα του ανατέλλοντος μεταλλίου όπως χαρακτήριζε την Ιαπωνία ο εκστασιασμένος Βασίλης Σκουντής στη μετάδοση του ιστορικού ημιτελικού για λογαριασμό της κρατικής τηλεόρασης , μπορεί να χαρακτηριστεί μεγαλειώδης, έστω κι αν στον τελικό εμφανίστηκε κατώτερο των περιστάσεων , εντελώς άδειο από ενέργεια και παραδόθηκε άνευ όρων στην Ισπανία κάνοντας βαθιά υπόκλιση στην αγωνιστική της ανωτερότητα. Παρά την ήττα με κάτω τα χέρια στον τελικό από τους Φούριας Ρόχας, η εμφάνιση και η νίκη με 101-95 της γαλανόλευκης "αρμαδας "στον ημιτελικό απέναντι στους ακριβοπληρωμένους αστέρες του ΝΒΑ (Λεμπρόν Τζέιμς, Ντουέιντ Γουέιντ, Καρμέλο Άντονι, Ντουάιτ Χάουαρντ μερικοί από τους παίκτες που συγκροτούσαν την ομάδα του Μάικ Σιζέφσκι), γέμισε με υπερηφάνεια ένα ολόκληρο έθνος και "ανάγκασε" τους Έλληνες φιλάθλους να βγουν στους δρόμους για να γιορτάσουν τη μεγάλη επιτυχία.

Η καλοκουρδισμένη ορχήστρα του «δράκου» του ελληνικού μπάσκετ, Παναγιώτη Γιαννάκη ,καθοδηγούμενη μαεστρικά από τον Θοδωρή Παπαλουκά και τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος βομβάρδιζε ανηλεώς το αμερικανικό καλάθι έχοντας παράλληλα αποφασίσει λίγους μήνες πριν να κάνει το άλμα για το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου συμφωνώντας με τις «ρουκέτες» του Χιούστον, και τους καθοριστικούς Κακιούζη, Σχορτσιανίτη ,Φώτση και Διαμαντίδη, κατάφερε να παιανίσει μία ακόμα μελωδία αθλητικής ευτυχίας, προσθέτοντας παράλληλα την πιο χρυσή σελίδα στο άλμπουμ των επιτυχιών του ελληνικού αθλητισμού προκαλώντας παγκόσμιο θαυμασμό.

Η πορεία στη διοργάνωση:

Η Ελλάδα εκκίνησε από τον τρίτο όμιλο της διοργάνωσης με αντιπάλους τις Τουρκία, Λιθουανία, Αυστραλία, Βραζιλία και Κατάρ.

Η «γαλανόλευκη αρμάδα» του Παναγιώτη Γιαννάκη, ολοκλήρωσε την πρώτη φάση αήττητη με πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες, αφού μετά τον υγιεινό περίπατο κόντρα στο πλούσιο σε πετρελαιοπηγές και με ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα παγκοσμίως, εμιράτο της Μέσης Ανατολής (84-64), βγήκε αλώβητη από τα δύο θρίλερ που ακολούθησαν απέναντι σε Λιθουανία αρχικά υπερισχύοντας με 81-76 στην παράταση (η κανονική διάρκεια του αγώνα είχε ολοκληρωθεί με τις δύο ομάδες να ισορροπούν στους 69 πόντους) και Αυστραλία στη συνέχεια, όπου η εθνική επιβεβαίωσε για μία ακόμα φορά το μέταλλο που ανέκαθεν τη διέκρινε ως δεύτερη φύση της, ανατρέποντας το εις βάρος της σκορ έντεκα δεύτερα πριν ακουστεί η κόρνα της λήξης χάρη στα τρίποντα των Φώτση και Ζήση και εξασφάλισε με άνεση την πρόκριση για τις δέκα έξι καλύτερες ομάδες του τουρνουά, παίρνοντας τα ροζ φύλα αγώνα και επί των Βραζιλίας και Τουρκίας, κερδίζοντας με 80-91 και 76-69 αντίστοιχα.

Η Κίνα, η οποία ήταν η επόμενη αντίπαλος δεν κατάφερε να προβάλει ιδιαίτερη αντίσταση (95-64), ενώ στον προημιτελικό με αντίπαλο τη Γαλλία, παιχνίδι στο οποίο «ξύπνησαν» οι νωπές, ακόμα, μνήμες από την επική ανατροπή στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ της προηγούμενης χρονιάς, οι «τρικολόρ» έκαναν βαθιά υποκλίθηκαν στους παίκτες του «Δράκου» (73-56).

Όλοι πίστευαν πως η λεωφόρος της δόξας που έδειχνε να βαδίζει για δεύτερο διαδοχικό καλοκαίρι η εθνική μας θα μετατρεπόταν σε δύσβατο μονοπάτι στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με αντίπαλο τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά η ελληνική ομάδα καταθέτοντας την ψυχή της στο παρκέ «κατατρόπωσε» τους αστέρες του ΝΒΑ με εμφατικό σκορ (101-95) κέρδισε πανάξια την πρόκριση για την διεκδίκηση του βαρύτιμου τροπαίου, αναγκάζοντας παράλληλα τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης να υποκλιθούν στο μεγαλείο της, κάνοντας λόγο για «νίκη του αυθεντικού μπάσκετ».

Στον έτερο ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος η Ισπανία κέρδισε τη χρυσή Ολυμπιονίκη του 2004 Αργεντινή, αλλά όσο κι αν οι οιωνοί για την έκβαση του τελικού και την κατάκτηση των σκήπτρων της καλύτερης ομάδας της υφηλίου έμοιαζαν θετικοί, η «γαλανόλευκη» εμφανίστηκε κατώτερη των περιστάσεων και εντελώς άδεια από ενέργεια στο ματς τίτλου.

Οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη, παραδόθηκαν άνευ όρων στους Ίβηρες σκοράροντας μόλις 47 πόντους ολοκληρώνοντας μάλιστα την αναμέτρηση με 18 εύστοχα σουτ σε 55 προσπάθειες συνολικά, τη στιγμή που οι «Φούριας Ρόχας» αγωνιζόταν χωρίς τον τραυματία Πάου Γκασόλ.

Παρά τη χαμένη ευκαιρία να ανέβει στην κορυφή του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, η κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου από την Ελλάδα στο Μουντομπάσκετ της Σαϊτάμα, αποτελεί πέρα από κάθε αμφιβολία και χωρίς ίχνος υπερβολής ένα ακόμα έπος του αθλήματος σε εθνικό επίπεδο, μετριάζοντας την πίκρα, με το συναίσθημα της υπερηφάνειας να επικρατεί κάθε φορά που στον… αφρό της «θάλασσας» των αναμνήσεων ανεβαίνει η παροιμιώδης πορεία στη χώρα του ανατέλλοντος μεταλλίου.

Η ελληνική ομάδα αποτελούνταν από τους Παναγιώτη Γιαννάκη (προπονητής), Θοδωρή Παπαλουκά, Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, Νίκο Ζήση, Βασίλη Σπανούλη, Παναγιώτη Βασιλόπουλο, Αντώνη Φώτση, Νίκο Χατζηβρέττα, Δήμο Ντικούδη, Κώστα Τσαρτσαρή, Δημήτρη Διαμαντίδη, Λάζαρο Παπαδόπουλο και Μιχάλη Κακιούζη.